Η Βουκέντρα

Γιάννη,  μας έχει έρθει ένα  έγγραφο από τον Ηλία τον Μπόρα, τον Ντόρο, από την Γερμανία  και θέλω να σου το στείλω να μου ειπείς την γνώμη  σου.
Πώς θα σου το στείλω;...
Δώσε μου το email σου, μου είπε ο Χρήστος ο Μαραγκός σε ένα  συμβούλιο του Δ. Σ του συνδέσμου μας.

-Δεν του απάντησα  και έκανα πως δεν άκουσα.

-Ο Χρήστος δεν παραιτήθηκε στην κουφαμάρα μου , στην σκόπιμη άρνησή μου  να ανταποκριθώ και επέμενε με ύφος ευγενικό.
Το είπε μια, το είπε δύο, το είπε τρεις....
Τίποτα εγώ.

Η χλαίνη

Hταν ημέρα του Φθινοπώρου, καιρός μουντός από το πρωί ψιλόβρεχε, το πήγαινε πρι-πρι.

Ωφέλιμος για τα χωράφια, για τα σπαρτά, που όμως δυστυχώς δεν είχαν σπαρθεί.

Πώς να σπαρθούν; Οι άντρες στον πόλεμο, οι γυναίκες, οι γέροι τα μικρά παιδιά, είχαν την θέληση να σπείρουν, δεν είχαν τα μέσα και την δύναμη !

Πόσο χωράφι μπορούσαν να σκάψουν με τον κασμά;

Τα μουλάρια που ήταν χρήσιμα για το όργωμα και το σπαρτό, τόσο πολύ μυαλό είχαν οι τρανοί, που τα επιτάξανε όλα και τα έστειλαν και αυτά για ήρωες στο πόλεμο για την ελευθερία της πατρίδας!

Στον πόλεμο του 40, ηρωικά και αυτά να πέσουν!

Αλλά ούτε εκεί προσέφεραν πολλά, δεν πρόκαναν.

Για εκεί που θα ήσαν χρήσιμα, το όργωμα για να ζήσει ο κόσμος, δεν τα άφησαν, τα περισσότερα ψόφησαν από την πείνα και τις κακουχίες μέχρι να φτάσουν στο Αιτωλικό.

οι καλοσυνατοι

-Μπουλούκια πηγαίνανε για δουλειά οι μαστόροι  κτιστάδες στην Μεσσηνία.
-Τα μπουλούκια απαρτιζόταν από τον πρωτομάστορα  που ήξερε καλύτερα από όλους την δουλειά, την μαστορική τέχνη του κτίστη, αυτός έκανε κουμάντο στην δουλειά και σε αυτόν όλοι είχαν υπακοή και σεβασμό.
Tον κουμανταδόρο, καταφερτζή,  αυτόν  που ήταν καλός στις διαπραγματεύσεις, ήταν άνθρωπος της αγοράς, ντεβεκέλης- γλεντζές και λιγότερο καλός τεχνίτης. Εάν  τα συνδύαζε και τα δύο, θα ήταν το καλύτερο. 

Οι δύο φίλοι

Δύο παιδιά γεννήθηκαν, σε φτωχό χωριουδάκι, με  δεκαπέντε τα σπίτια. Ανταμικό είχαν το χώμα, τον αέρα, το νερό, της μάνας τους το γάλα. Και έζησαν την κακιά εποχή και τα δύο τους. Ο ένας ήταν ο Αλέξης ο Χρονόπουλος του Μαρθολιά και το άλλο ήταν ο Ηλίας του Θοδωρή Χειμώνα, που το όνομα του,  όπως έλεγε, πήρε του μπάρμπα του, που αυτός σκοτώθηκε για την λευτεριά, την ώρα που αυτός γεννιόταν.
Τα δύο τους μεγάλωσαν, μαζί, παίζοντας με το χώμα! Ανταμικό  είχαν το γάλα το ψωμί, δανεικαριά  έκαναν, το ξύλινο κουτάλι, χωρίς ποτέ τους σαν παιδιά να μαλώσουνε, χωρίς ποτέ τους, να τσακωθούνε! 

Δύο χαρές και δύο τρομάρες

Ο γέρος, ο Παναγιώτης ζούσε μαζί με την κυρά του ζωή νοικοκυρεμένη και ταπεινή. Μάζευε από ενωρίς τις οικονομίες του. 

Νοικοκύρης ήτανε από τα νιάτα του, ο Παναγιώτης.
Σιγά, σιγά τα χρήματά του αυγάταιναν και τα φύλαγε τα σιγούρευε να τα έχει για τα γεράματά του. Σε κανέναν να μη του γίνει βάρος τρανό, μεγάλο!...

Και αυτό ο παππούς δεν το ήθελε, δεν το μπόραγε η καρδιά του, δεν το βάσταγε η συνείδησή του, να τον ταΐζει, ο άλλος  ή τα παιδιά του.       
Για αυτό έκανε από ενωρίς μόνος του τα κουμάντα του,  κανένα να μη επιβαρύνει, να μη  στενοχωρήσει,  σε κανέναν να μη γίνει βάρος!... Σε συγγενή, σε παιδί, σε φίλο πιστό, μεγάλο!... 
Όχι ότι θα το αφήνανε τα παιδιά του, αλλά την ώρα την δύσκολη, την κακιά,  την ώρα της ανάγκης, τάχα είχαν και μπορούσανε και που να πάνε, να βρούνε τα χρειαζούμενα, να δανειστούνε;

Και όλους του άλλους συμβούλευε, το ίδιο  με αυτόν για να κάνουν.                                                                                           
Πάντοτε προσπαθούσε από μόνος του και τότε και τώρα, με την τριχιά να δέσει το γάιδαρο  του και να τον έχει πολύ σίγουρο, για τον εαυτόν του!..
Ποτέ να μη λυθεί και φύγει!...   Γι αυτό του έβαζε διπλό, όχι μόνο το σχοινί στην καπιστριάνα, στο δέσιμο, αλλά και στο περδούκλι.Καλά τα κατάφερνε μέχρι ενός σημείου.

Καυγάδες

-Μαλώνανε οι γειτόνισσες, γιατί στραβά πατάνε οι κότες .
-Γιατί μαλώνουμε γειτόνισσα;...
-Γιατί στραβά περπατάνε οι κότες!

-Οι κότες σου περπατάνε στραβά, λέει ένα πρωί η Θανάσω στην γειτόνισσά της την Βασίλω, χωρίς καν, να της ειπεί καλημέρα.
-Τι;… Τι;… Λέει με απορία μεγάλη η Βασίλω.
-Δεν βλέπεις;
Η δεν θέλεις να ειδής; 
Θεόστραβα περπατάνε οι κότες σου!
Δεν είναι μία δεν είναι δύο, δεν είναι τρεις!
Μα είναι όλες!...
Μα μία κότα, να μην είναι καλή;… Να περπατάει ίσια;
Τι είναι και τούτο, πάλι!...

-Τι λες,  τι λες; Τι έπαθες σήμερα; …

Ο εξάδελφος

Χαράς τον που έχει τα πολλά πρόβατα  
Χαράς τον που έχει τα πολλά γίδια.
Χαράς τον που έχει την πολύ, τρανή σειριά !...
και τρεις βολές χαράς τον, όπου έχει αδέλφια και ξαδέλφια !...
Αυτό έλεγαν και αυτό πίστευαν οι άνθρωποι τις προηγούμενες εποχές που είχαν πιότερο μυαλό!... και ας κάνουμε σήμερα εμείς τους γραμματιζούμενους με πιότερες τις γνώσεις!..   
Και από  ζωή και ανθρωπιά;… Τι; Τίποτα!...  

Ο Μάστρο-Θύμιος

Γραμματάκια λίγα έμαθε σαν πήγαινε στο σχολειό, όταν ήτανε παιδί ο μπάρμπα Θύμιος. Από λίγη γραφή, ανάγνωση, και της προπαίδειας τα έμαθε όλα, απέξω και ανακατωτά!...

Και από την αριθμητική; Την πρόσθεση, την αφαίρεση, τον πολλαπλασιασμό, την διαίρεση! Λιγάκι περισσότερο έμαθε από την γεωμετρία. Την ευθεία την γραμμή!... που πάντα εφάρμοζε στην ζωή του, τον κύκλο, την γωνία, την τεθλασμένη. Από τα γεωμετρικά τα σχήματα, το τετράγωνο, το τρίγωνο, το παραλληλόγραμμο, το τραπέζιο. Και από τα γεωμετρικά τα σώματα, το κύβο, τον κύλινδρο, την σφαίρα, την πυραμίδα.

Τα τόξα με τον διαβήτη έμαθε να μετρά και με το μοιρογνωμόνιο να υπολογίζει. Έμαθε την επιφάνεια να μετρά και να τετραγωνίζει, τον χώρο, με λεπτομέρεια να κυβίζει!

Η Μουρτζίνα

Οι περίεργες λέξεις μου θυμίζουν και κάτι από τα παλιά.
Φαίνεται πως είναι συμπτώματα της ηλικίας!...
Όπως η λέξη MOZILLA μου θύμισε το μουλάρι του μπάρμπα Χρήστου Δάρα του τρυγόνι.
Αλήθεια γιατί τον άνθρωπο τον βγάλανε τρυγόνι;
Μήπως γιατί γύριζε αργά το βράδυ στο σπίτι του από τις δουλειές, όταν άρχιζαν να λαλούν τα τριζόνια;

-Ο  μπάρμπα Χρήστος ήταν αγρότης, είχε δύο μουλάρια που τον βοηθούσαν στις αγροτικές δουλειές. Το ένα το μουλάρι ήταν γέρικο,τώρα το θυμήθηκα, το έλεγε μουρτζίνα, το άλλο ,δεν το θυμάμαι πως το έλεγε,αυτό το θυμήθηκα όμως με την λέξη MOZILLA, το μουλάρι και ένα περιστατικό. 

Τα αχνάρια

(του Γιάννη Στ. Βέργου)

Με αφορμή την κρίση των Σκοπίων και την ανακίνηση του Μακεδονικού ζητήματος, ο νους μου πήγε σε πολλά.

Θυμήθηκα… και τι δεν θυμήθηκα... Θυμήθηκα της Ιστορίας όλα τα παλιά, από όσα μπορούσα να θυμηθώ, τους μαχητές, τους ήρωες τους νέους και τους παλαιούς και τους Μακεδονομάχους.

Έτσι γίνεται σε τούτες τις δύσκολες στιγμές… ξυπνάνε μνήμες...

Θυμήθηκα συγχωριανούς, πατριώτες, συγγενείς που θυσία έπεσαν για την ιδέα την μεγάλη, στης ελευθερίας την πάλη. Και μπροστάρης ήτανε ο λοχαγός ο Δημητριός Τρουπής που και αυτός στο δήθεν, το δάσκαλο έκανε εκεί επάνω στην Μακεδονία και τα άλλα γράμματα [πράγματα] τους μάθαινε, το πώς να ξεσηκωθούνε… και έκανε και αυτός τον δάσκαλο χωρίς σε πολύ σχολειό να πάει, μα πολύ καλά «αυτά» τα δίδασκε, ως πως τα μολογάνε.

Video - Γορτυνία

---

Η ευχή του γιατρού

Η υγεία είναι το μέγιστο αγαθό του ανθρώπου.

Στην υγεία γίνονται οι περισσότερες προπόσεις και ευχές.

"Την υγειά σου να έχεις και ας θερμαίνεσαι" είναι η αστεία ευχή, και η κακόγουστη ευχή μερικών…

Θέρμη είναι, ο συνεχής, υψηλός, επαναλαμβανόμενος πυρετός, συνήθως απροσδιορίστου αιτίας.

Ο ανυπόφερτος πυρετός,  που έλειωνε τον κόσμο ήταν ο τεταρταίος. Τον λέγανε τεταρταίο γιατί ήταν επαναλαμβανόμενος και περιοδικός, κάθε τέσσερες  ώρες.

Στα  προηγούμενα χρόνια, η ελονοσία, η πούντα, η πλευρίτιδα η φυματίωση, ήταν η μεγάλη μάστιγα της ανθρωπότητας και της δικής μας κοινωνίας του χωριού.  Ο αγροτικός κόσμος υπέφερε, από γιατρούς και φάρμακα. Η φτώχεια, η ανέχεια, κυριαρχούσε παντού, αγαθά λίγα, δουλειές ανύπαρκτες, χρήμα, λεφτά σπάνια, ούτε δεκάρα τσακιστή, τρύπια… δεν υπήρχε και  δεν κυκλοφορούσε και αν είχε κανένας  και καμία την φύλαγε στην άκρη,  για ώρα ανάγκης.

Φαντάσου

Φαντάσου, πως γεννήθηκες μόνος, μόνη, σου στην ζωή!...
Σε αυτόν τον κόσμο!...
Κι ο κόσμος, είναι αυτός που είναι…
Όπως είναι!...
Φαντάσου, πως υπάρχει πολύς αέρας, νερό, ψωμί, και τα άλλα, προφαντά...μπόλικα!...
Να φας και να περισσεύσουν!
Φαντάσου, πως γεννήθηκε και ένας άλλος άνθρωπος, που φαίνεται, ίδιος, σαν και εσένα
Και σου έπαιρνε και έτρωγε και αυτός, από σένα...
Από τα δικά σου...
Τα περισσευούμενα!
Τα δεδομένα!..
Φαντάσου, πως δεν υπάρχουν νόμοι και δικαστήρια!

Η αβανιά

Δύο κληματαριές υπήρχανε στην αγορά στην μέση, είχαν τις ρίζες τους μαζί στην σούδα που είναι ανάμεσα στα δύο σπίτια, εκεί τις είχαν φυτεμένες. Εκεί ήσαν μαζί χρόνια πολλά μονοιασμένες και αγαπημένες. Βγάζανε τα κλαδιά και κάνανε τις βέργες τους θαλερές, επάνω στα μπαλκόνια τα σταφύλια φορτωμένες να κρέμονται ζηλευτά, τόσο πολλά, που όλος ο κόσμος τα θαύμαζε, που τα κρατούσαν ως τα Χριστούγεννα και φίλευαν και κανένα άρρωστο, να στυλωθεί η καρδιά του.
Κάνανε τα σταφύλια τσουποτά τις ρόγες μεγάλες, τραγανές, κόκκινες, μυρωδάτες.
Τα έβλεπε ο κόσμος και τα λιμπιζόταν, τα θαύμαζε και οι νοικοκύρηδες τα χαιρόταν και καμάρωναν για την προκοπή τους.
Και για να μη τις ματιάσουν τους κρέμαγαν, όταν είχαν τα σταφύλια από μια πλεξούδα τα σκόρδα.

Ιστοσελίδα του χωριού (servou.gr) - Θέμα προς έρευνα και διευθέτηση

Αναδημοσίευση
Πηγή:   http://servouvillage.blogspot.com/2010/11/servougr.html

Ιστοσελίδα του χωριού (servou.gr) - Για την τάξη και ουχί για την πράξη 

Εχουμε την πληροφορία ότι η ιστοσελίδα του Χωριού servou.gr διευθύνεται από μια "επιτροπή Διαχείρισης της Ιστοσελίδας" που έχει οριστεί με σχετική απόφαση το Δ.Σ του Συνδέσμου...
Με άλλη απόφαση του Δ.Σ έχει οριστεί και η διαδικασία σύμφωνα με την οποία για να αναρτηθεί/δημοσιευτεί κάποιο άρθρο στην ιστοσελίδα, θα πρέπει να τίθεται υπόψη της επιτροπής και αν δεν υπάρξει αντίρρηση από κάποιο μέλος το άρθρο δημοσιεύεται.
Αυτή η διαδικασία πρέπει να εφαρμόζεται για όλα τα άρθρα που αναρτώνται, εκτός εκείνων που αφορούν ειδήσεις για θανάτους πατριωτών, εφόσον δεν ξεφεύγουν από την τυποποιημένη μορφή, που έχει πλέον καθιερωθεί.
Αν υπάρξει διαφωνία μεταξύ των μελών της επιτροπής Διαχείρισης της ιστοσελίδας το άρθρο δεν αναρτάται και τίθεται υπόψη του Δ.Σ για να ληφθεί σχετική απόφαση.

Aυτοί είναι οι κανόνες που έχουν οριστεί, όσον αφορά τη διαδικασία της έγκρισης και της ανάρτησης των άρθρων.

Γιατί κάποιος από τους Διαχειριστές της ιστοσελίδας (που είναι και μέλος της επιτροπής Διαχείρισης της ιστοσελίδας) δεν εφαρμόζει αυτή την απόφαση ?

Μήπως δεν ξέρει ποιά είναι η σύνθεση της επιτροπής Διαχείρισης της ιστοσελίδας ?

Είναι ένα θέμα ήθους και τάξεως που θα πρέπει να το εξετάσει το Δ.Σ του Συνδέσμου... για τα καθ' αυτό !

Είμαστε στη διάθεση του Δ.Σ του Συνδέσμου για τυχόν πρόσθετες διευκρινίσεις...

------------------------

Η αιώρα

Την αιώρα! Την αιώρα! Να μη ξεχάσουμε να αγοράσουμε την αιώρα άκουσα να λέει στον άντρα της η νεαρά κυρία με ανυπομονησία,  με ύφος απαιτητικό και επιβλητικότητα μεγάλη.

Αιώρα!... Αιώρα!... Τι είναι η αιώρα, αναρωτήθηκα με μεγάλη απορία. Τι να είναι αυτή;… Αυτή που  με μεγάλη επιθυμία ήθελε να αγοράσει η κυρία!.. .. Το μυαλό μου σταμάτησε, δεν μπορούσε να σκεφτεί, το βασάνιζα για να μου ειπεί τι είναι η αιώρα και εκείνο επίμονα αρνιόταν. Άρνηση αυτό, επιμονή εγώ, μα τίποτα δεν γινόταν. Η αιώρα παρέμενε άγνωστη για εμένα. Δεν είχα άλλη επιλογή, έπρεπε να μάθω. Δεν είχα υπομονή να μάθω αργότερα να ρωτήσω κάποιον που ήξερε ή να ανοίξω την εγκυκλοπαίδεια να πληροφορηθώ. Η ανυπομονησία ξεπέρασε τα όρια, έφτασε στην νευρικότητα. Τι να κάνω;  Πήρα διακριτικά τον κύριο με την κυρία από πίσω στα ψώνια τους, ψώνισα και εγώ δύο τρία πραγματάκια και ας μη μου χρειάζονταν.

Τα τσόφλια

Ο συμπεθεροφτιάχτης (προξενητής) είναι άνθρωπος συμπαθητικός, καλόκαρδος, έξυπνος, έντιμος, χαρούμενος, αισιόδοξος, επίμονος, καταφερτζής, επινοητικός, έχει το χάρισμα της πειθούς, της εχεμύθειας, της εμπιστοσύνης, είναι άνθρωπος σεβαστικός, είναι άνθρωπος της μπέσας.
Ήταν και είναι άνθρωπος χρήσιμος, σχεδόν απαραίτητος, αν όχι αναγκαίος, μερικές φορές για να παντρευτούν δύο νέοι, το κορίτσι και το αγόρι.
Οι συμπεθεροφτιάχτες (προξενητές) είναι οι άνθρωποι που έκαναν την πρώτη συζήτηση και έριχναν την πρώτη ιδέα και έκαναν την πρώτη κουβέντα, είτε από την πλευρά του κοριτσιού, είτε από την πλευρά του αγοριού, για να έλθουν σε συνεννόηση, να ειδωθούν οι νέοι να συζητήσουν, εάν αρέσει ο ένας στον άλλον, εάν ξυπνά ανάμεσά τους η ερωτική διάθεση, έλξη και υπό κατάλληλες συνθήκες και προϋποθέσεις να σμίξουν οι δύο νέοι άνθρωποι, για να στήσουν μια νέα οικογένεια, ένα νέο καλό νοικοκυριό.

Σαν θέλει και ο θεός

Νοικοκύρης ο γέρο Νικόλας είχε και έφτιαξε, αμπέλια, κήπους και χωράφια.

Ανάθρεψε και μεγάλωσε με την κυρά του, παιδιά μια θράκα, μα σαν μεγάλωσαν τα παιδιά και έγιναν όμορφα όλα τους, γερά, ψηλά, σαν κυπαρίσσια, όλο και το ψωμί λιγόστευε και στένευε ο τόπος. Ένα-ένα σαν του λαγού τα παιδιά από την φωλιά ξεπετάχτηκαν και σκόρπησαν για το ψωμί, στα τέσσαρα σημεία του ορίζοντα. Αετόπουλα σωστά, γερά, περήφανα, άνοιξαν τα φτερά τους, στα ξένα έφτιαξαν την φωλιά τους, απέκτησαν και αυτά νοικοκυριά, παιδιά, νύφες, γαμπρούς, εγγόνια και ο γέρο Νικόλας χαιρότανε, με την πολύ σειριά του, σαν μαζευόντουσαν όλοι τους στο χωριό, στης Παναγιάς το πανηγύρι.

Ο κασμάς και το κοντύλι

Θυμάμαι, πως ήταν ημέρα του Μαγιού, ο ήλιος από τον Aρτοζήνο το βουνό δενείχε προβάλει.
Γύρω, τριγύρω, ο ορίζοντας ροδοκοκκίνιζε, άρχιζε να χαράζει.
Από βραδύς το είχαμε αποφασίσει την αυριανή την ημέρα, που ήταν και ημέρα σχόλη, με το πατέρα μου μαζί θα πηγαίναμε στο χωράφι  μας στον Aρτοζήνο, να ιδούμε το αραποσίτι, αν έγινε και είναι για το σκάλο.

Έβαλε στο τορβά ψωμί τυρί, ελιές, ένα κρεμμύδι για φαγητό, και ένα μπουκάλι κρασί γεμάτο.
Ρίξε μέσα και την φυλλάδα σου, μου είπε, μήπως εκεί πάνω ρίξεις καμία ματιά, σε καμιά αράδα στα γράμματα και αύριο θα φας λιγότερες, από τον δάσκαλο λουριές στα πόδια με την λούρα !...
Ποτέ δεν ήταν ο δάσκαλος ευχαριστημένος, ελάχιστες φορές έλεγαν τότε, το μπράβο.
Έτσι ήτανε το σύστημα τότε στο σχολειό, ήξερες δεν ήξερες τα γράμματα, θα έτρωγες τις ξυλιές σου, για να τα μάθεις τα γράμματα καλύτερα.

Φόρτωσε ο πατέρας στο μουλάρι, τον λιθαροκασμά, την βαριά, το φτυάρι, το λοστάρι, κρέμασε το τορβά με τα τρόφιμα και την βαρέλα για το νερό στο σαμάρι, βάλαμε μπροστά τις δύο κατσίκες και κινήσαμε μπονώρα για το χωράφι.