Τρίτη 30 Νοεμβρίου 2010

Η Μουρτζίνα

Οι περίεργες λέξεις μου θυμίζουν και κάτι από τα παλιά.
Φαίνεται πως είναι συμπτώματα της ηλικίας!...
Όπως η λέξη MOZILLA μου θύμισε το μουλάρι του μπάρμπα Χρήστου Δάρα του τρυγόνι.
Αλήθεια γιατί τον άνθρωπο τον βγάλανε τρυγόνι;
Μήπως γιατί γύριζε αργά το βράδυ στο σπίτι του από τις δουλειές, όταν άρχιζαν να λαλούν τα τριζόνια;

-Ο  μπάρμπα Χρήστος ήταν αγρότης, είχε δύο μουλάρια που τον βοηθούσαν στις αγροτικές δουλειές. Το ένα το μουλάρι ήταν γέρικο,τώρα το θυμήθηκα, το έλεγε μουρτζίνα, το άλλο ,δεν το θυμάμαι πως το έλεγε,αυτό το θυμήθηκα όμως με την λέξη MOZILLA, το μουλάρι και ένα περιστατικό. 
Εγύριζε,ο μπαρμπαχρήστος από το χωράφι του, τον παλιόμυλο   και σιγά σιγά ανέβαινε   τα κακοσκάλια στην Σκάλα, προς στον Γκουφόλογγα τον ανήφορο φορτωμένα και τα δύο μουλάρια κλαριά και ξύλα, και μια φορά θυμάμαι του είχε κοπεί η ίγγλα  από το σαμάρι  της μουρτζίνας και ήταν στην σκάλα τον ανήφορο ξεσαμαρισμένο.

Ο μπαρμπαχρήστος την εποχή εκείνη ήταν ηλικιωμένος, σχεδόν γέρος και κουρασμένος άνθρωπος από την δουλειά και τις κακουχίες της ζωής.
Την άτυχη, την κακιά αυτή ώρα  απελπισμένος έλεγε:
Σκασμένη μουρτζίνα θα με σκάσεις με το κακό που μου έκανες. 
Έλα καλό έλα το καλό και έκανε τον σταυρό του...
Το καλό ήρθε!..Δεν έπαθε το μουλάρι η μουρτζίνα του τίποτα!...
Που ήταν πεσμένη  κάτω με το σαμάρι ,με το φορτίο στην κοιλιά και στον κακοτράχαλο τον τόπο!

Ο μπάρμπα Χρήστος ήταν καλός άνθρωπος δεν ήταν μαρτυριάρης.
Είδε την  γίδα μου που έτρωγε μέσα στου φύλακα του Βασίλη Βέργου το αμπέλι,  και  στου Τσαγγαράκου και δεν το μαρτύρησε, μόνο μου φώναξε να την μαζέψω! 

-Η γίδα, κατσίκα  έκανε πολύ μεγάλη ζημιά, που ήτανε τόση μεγάλη που δεν έπαιρνε εκτίμηση!..
Και να το έλεγε κάποιος ότι το έκανε μια γίδα τόση ζημιά μεγάλη δεν θα γινότανε πιστευτός  και όμως την έκανε μία γίδα και ήτανε η  δική μου!  
Και τότε λέγανε οι άλλοι πως την ζημιά την έκαναν της Τερζούς τα γίδια...
Eυτυχώς που τα γίδια τα είχε διώξει δύο τρεις ημέρες νωρίτερα, και έβοσκαν στου Ντελή  και από  πάνω στο χωριό, στο βουνό, στο Δεντρούλι.
Έτσι  είναι τα πράγματα στον αδύνατο πάντα τα βάρετα τις ζημιές και τις ευθύνες πάνε να ρίξουν...
Και να τον αδικήσουν!... 
-Ο  Βασίλης ο  Βέργος με τον Μπορόγιαννη που τότε ήσαντε αγροφύλακες στο χωριό και ήσαντε τόσο καλοί στην δουλειά τους που τίποτα δεν τους ξέφευγε, όλα τα επέβλεπαν και τα παρακολουθούσαν, στοίχημα βάζανε την κορώνα τους και την γκλίτσα τους εγύριζαν ανάποδα, πως δεν θα ήσαν τίποτα, θα ήσαντε ανίκανοι,  άχρηστοι αν αυτή την ζημιά δεν έβρισκαν ποιος την έκανε.

-Ο μπάρμπα Χρήστος παρακολουθούσε από μακριά -κοντά όλη αυτή την φασαρία και έλεγε με την χαρακτηριστική βραχνή φωνή του:
-Στοιχήματα μη βάζετε γιατί θα τα χάσετε,και μη παίζετε κορώνα γράμματα, την κορώνα σας, γιατί την έχετε χαμένη!..
Την ζημιά, ποιος την έκανε, ποτέ δεν πρόκειται να βρείτε!...

-Σωπάστε βρε παιδιά τους έλεγε και μην αδικείτε κόσμο, τα  αμπέλια νωρίς είναι, πάλι θα ξαναπετάξουνε!.. Σταφύλια λίγα-πολλά θα κάνουν!...
Και αν κάνουν λιγότερο κρασί, αυτό που θα κάνουν, αυτό θα πιούμε...

- Όλοι το πίεζαν και το ρώταγαν ποιανού τα μαρτίνια, μπορεί να έκαναν την τόσο ζημιά την μεγάλη !

-Αυτός όμως κουβέντα άμα δεν ήθελε, δεν του έπαιρνες και αν ήταν να γίνει κακό, δεν το άνοιγε το στόμα του καθόλου!
Μόνο μονολογούσε και έλεγε:
<< Είδα;...  Δεν είδα!... Είδα!...  Ξέρω;... Δεν ξέρω!... Ξέρω!... Δεν μαρτυρά!..>>
Ένα μόνο με σιγουριά ξέρω και ομολογώ...
Πως της Τερζίνας τα γίδια, με όρκο, δεν φάγανε τα αμπέλια!...
Έτσι έλεγε ο μπάρμπα Χρήστος και επέμενε.

-Τότε στο χωριό ήτανε κόσμος πολύς, υπήρχε  ανάγκη από ψωμί και όλα τα χωράφια και τα πετσούρια ακόμα ήτανε σπαρμένα!... Και μαρτίνια ήσαν πολλά, κάθε σπίτι είχε από πέντε, έως δέκα.  Αγροφύλακες - δραγάτες είχε  στο χωριό τρεις ,όπου τώρα δεν έχει κανέναν!...
Ούτε χωράφι σπέρνεται, μα ούτε αμπέλι υπάρχει για δείγμα,για σημάδι!...

Όλοι τότε, οι φύλακες και οι δραγάτες, πείσμα το είχανε βάλει!
Το ποιος έκανανε την ζημιά, πως θα τον βρούνε!..
Αλλά την ζημιά ποτέ δεν την βρήκανε, και τώρα μολογιέται!
Μα και τα σταφύλια την χρονιά αυτή γίνανε πολλά γεμίσανε όλα τα βαγένια!...

Και τότε όλοι λέγανε, για δέστε μωρέ το θαύμα!...,

Άμα θέλει και είναι να τα δώσει η Φύση, ο Θεός τα σταφύλια, το κρασί τα δίνει και άμα δεν θέλει το παίρνει στον τρύγο, στον λινό, ακόμα και από το βαγένι!...


Γιάννης Στ Βέργος[Γορτύνιος]         

01.11.2010

4 σχόλια:

  1. Ήταν καλοί άνθρωποι οι πρωτύτεροί μας. Εκρίνανε εάν η ζημιά θα γινότανε μεγαλύτερη και έτσι ανάλογα απεφάσιζαν. Την εποχή αυτή τα αμπέλια ξανά πέταξαν και έκαναν περισσότερα σταφύλια και κρασιά από τις άλλες χρονιές. Και έτσι αποσοβήθει και το μεγάλο κακό που ο Βασίλης Βέργος σαν φύλακας, το είχε πείσμα βάλει πως θα εύρισκε ποιός έκανε την ζημιά. Την κλήτσα με το καπέλο του αγροφύλακα ανάποδα έβαζε με πείσμα, στο στοίχημα, αν την ζημιά αυτή δεν βρει και του ξεφύγει. Και τα κρασιά γίνανε πολλά και η ζημιά δεν βρέθηκε και τώρα μολογιέται μνημόσυνο τρανό σε… Αυτούς!...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Παροιμία: "Αμαρτία ξομολογημένη η μισή συχωρεμένη."
    Οι ιερείς εξομολόγοι βέβαια έχουν την εξουσιoδότηση να τη διαγράψουν ολόκληρη, αλλά δεν αποκλείεται και η περίπτωση να επιβάλλουν κάποιον "κανόνα" στον αμαρτωλό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Εφόσον η μισή αμαρτία είναι τουλάχιστον συχωρεμένη, αυτό με φτάνει!... Για την άλλη, ήμουνα τότε παιδί, ας ήμουνα και τώρα!... Και ας εμπίπτει στις διατάξεις του νόμου της παραγραφής, την χρήση τους τώρα δεν θέλω, δεν κάνω!... Και τον κανόνα ρίχτονε… [πες τον]… Και αυτόν, να κανονίσω!...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Διάβασε τα παραπάνω.
    Δεν είμαι ιερέας εξομολόγος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή