Πέμπτη 23 Δεκεμβρίου 2010

Η Βουκέντρα

Γιάννη,  μας έχει έρθει ένα  έγγραφο από τον Ηλία τον Μπόρα, τον Ντόρο, από την Γερμανία  και θέλω να σου το στείλω να μου ειπείς την γνώμη  σου.
Πώς θα σου το στείλω;...
Δώσε μου το e
mail σου, μου είπε ο Χρήστος ο Μαραγκός σε ένα  συμβούλιο του Δ. Σ του συνδέσμου μας.

-Δεν του απάντησα  και έκανα πως δεν άκουσα.
-Ο Χρήστος δεν παραιτήθηκε στην κουφαμάρα μου , στην σκόπιμη άρνησή μου  να ανταποκριθώ και επέμενε με ύφος ευγενικό.
Το είπε μια, το είπε δύο, το είπε τρεις....
Τίποτα εγώ.

-Γιάννη  δεν με άκουσες,  ή  ίσως δεν με πρόσεξες, φαίνεται ότι μιλάω πολύ σιγανά, δώσε μου το email σου.-Δεν με έπαιρνε να μην  απαντήσω. -Τι είναι  αυτό;...  Χρήστο.-Τι είναι αυτό το πράγμα, που θέλεις να σου δώσω;...
Και επιμένεις τόσο;...
-Α α α...δεν έχεις Γιάννη!... -Πως και έτσι;...  Αυτό είναι το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο. Τώρα ποια πηγαίνει με το κομπιούτερ το γράμμα …-Πάνε τα παλιά… Γιάννη…
-Χρήστο. Εμείς μεγαλώσαμε τώρα, είμαστε στα παλιά και εγώ περισσότερο έμεινα πίσω στην τεχνολογία.
Τι μου λες τώρα;...
Τώρα.... Στα απότρυγα; ….
-Όχι… όχι…. Γιάννη… να μάθεις…

Και ο Γιάννης είπε:

Χρστο άκουσε.. 
-Ήμουνα καλούτσικος στην λίγη γραφή και ανάγνωση με το κοντύλι και την πλάκα και καλός στην αριθμητική  που μας έμαθε Θεός συγχώρεσέ  τον ο Γιώργης  Δάρας, ο  δάσκαλος  μας και δοξασμένος ο Θεός……
Τώρα τι να κάνω δεν έχω...
Τι να κάνω;...
Πρέπει να;...

Με το γραμματόσημο Χρήστο   με το γραμματόσημο και βλέπουμε όταν έρθει τι θα γίνει...
Ας έρθει και κανένα γράμμα να κοιτάω τώρα, το γραμματόσημο να περνάει και η ώρα… να έρχεται και ο ταχυδρόμος να μας λέει να ακούμε και καμιά καλημέρα!
-Μα εσύ ήσουνα στην τράπεζα... και δεν ξέρεις κομπιούτερ;...
-Με ψάρωσε…..
-Όχι …Δεν έμαθα του διαβόλου τα σύνεργα...
-Τα χρησιμοποιούσαμε στην τράπεζα αλλά  τα χειριζόταν άλλοι...
-Βλέπεις όταν ήρθαν για τα καλά αυτοί οι διάβολοι είμαστε υψηλόβαθμοι... Βάζαμε τους άλλους να γράφουνε και εμείς κάναμε τον καμπόσο και τώρα να…
Νά τα μας....
Τώρα μας την βγαίνεις....
-Και εγώ  δεν τα ξέρω λέει, ο  Θοδωρής ο Τρουπής, αν και εγώ έφτιανα τα προγράμματα, τώρα τελευταία προσπαθώ να μάθω τον χειρισμό τους .
Ενθαρρύνθηκα στην αμάθεια μου και αισθάνθηκα δυνατός, δεν ήμουνα μονάχος μου, απέκτησα σύμμαχο και σύμμαχο δυνατό, τραπεζικός και αυτός.
-Εσύ Χρήστο ήσουν λιγάκι πιο προνομιούχος από εμάς τους άλλους στην ζωή.  Μικρός δεν ταλαιπωρήθηκε δεν πήγες μαστοριά... όπως εγώ και ο Ηλίας  και σπούδασες καλύτερα από μερικούς, από  εμάς τους άλλους, έγινες γιατρός, και ο Ηλίας έγινε γιατρός, άλλα στρατιωτικός!...
Αλλά αυτός ταλαιπωρήθηκε... Αυτός διάβαζε έξη χρόνια και συγχρόνως ήταν και έξη χρόνια φαντάρος και την νύχτα φύλαγε την Πατρίδα σκοπιά....
Δεν ξέρεις τις πίκρες, τα βάσανα του καθενός μας...
Τώρα για  λέγε μας  πότε το έμαθες, τούτο το εργαλείο;
-Γιάννη σωστά τα είπες: 
Ό
λοι μας, λίγο- πολύ στο ίδιο καζάνι βράζαμε. Έτυχε εγώ επειδή μικρός ήμουνα λίγο αδυνατούλης, με πρόσεχαν  περισσότερο και δεν ταλαιπωρήθηκα πολύ.
-Ναι,  αλλά το εργαλείο πότε;-Τώρα τελευταία …
-Κατάλαβα, κατάλαβα τώρα, όλοι εκπαιδευόμενοι  στα καινούρια όπλα.  Κανένας παλιός;Και ποιος σου έδειξε;  Πήγες σχολειό;
-Όχι. Επήρα το LAPTOP  και σιγά  -σιγά, μόνος μου και ρωτώντας-ρωτώντας, πας στην Πόλη!...Έτσι δεν το λέγανε;
-Όχι. Εδώ Χρήστο, δεν τα είπες καλά. Είπε ο Ηλίας  Χειμώνας,  με ύφος  ήρεμο, πράο, συμβουλευτικό...
Έτσι το λένε:
"Ρωτώντας  -ρωτώντας   σιγά  -σιγά, ο στραβός και ο κουτσός πάει στην Πόλη ".
-Είδες Χρήστο που δεν τα ξέρεις όλα, είπε γελώντας ο Ηλίας, που ίσως ήθελε να με βγάλει  εμένα από την δύσκολη…την προσβολή της αμάθειας  μου … και με ταπεινοφροσύνη που τον διέκρινε συνέχισε...
-Και εγώ δεν ξέρω,  τώρα τελευταία και εγώ το παλεύω, τα καταφέρνω σιγά – σιγά  είπε ο Ηλίας , πού θα πάει, θα το μάθουμε...
Τόσα και τόσα μάθαμε!...
Τι  είναι αυτό που δεν θα το μάθουμε;...
Δεν είμαστε δα και χαζοί...
Θα σημαδεύουμε  το πλήκτρο με το  δάκτυλο ένα- ένα και εκείνο θα γράφει,θα γράφει...
Άμα δεν γράφει, αυτό  είναι χαζό. 
Εμείς  μέχρι τώρα έχουμε δώσει εξετάσεις και εξετάσεις, δεν χρειάζεται να δώσουμε τώρα και εξετάσεις δακτυλογράφου...
Ας μείνουμε μετάξεταστέοι!...
-Πρώτα Γιάννη μας τα έγραφαν άλλοι,   τώρα σε ποιόν να το ειπούμε, να μας τα γράψει;... Είμαστε συνταξιούχοι  και τώρα, πάνε οι βαθμοί, οι τίτλοι- τα αξιώματα, φύγανε, και πάνε... Ας κρατήσουμε την λίγη γνώση!...
Πρέπει όμως  σιγά- σιγά να μάθουμε και τα καινούρια...  
-Οι πλάκες, τα κοντύλια, οι  κοντυλοφόροι,  οι πένες [πάπιες- χήνες]  μελανοδοχεία, ήσαν  χρήσιμα, καλά τότε και μας έμαθαν τα γράμματα, τώρα όμως… καταργήθηκαν  και καλό θα είναι εάν κάποιος από εμάς έχει πουθενά κανέναν, από δαύτα,  να τον φυλάξουμε για το  μουσείο μεθαύριο που θα οργανώσουμε, να τα βάλουμε για να βλέπουν οι νεότεροι, τα εγγόνια μας, πώς μάθαμε εμείς τα γράμματα…
Είχαμε πείσμα, θέληση, να ξεφύγουμε από την πείνα...
Και δόξα τον Θεό όλοι μας λίγο πολύ ξεφύγαμε....
-Όπως εδώ που τα λέμε, λίγο πολύ είμαστε όλοι το ίδιο από την καινούργια τεχνολογία; 
Ναι... Λένε όλοι.
Όχι λέει ο εξάδελφός μου ο Βέργος Γιάννης του Νικόλα  και μπαίνει στην κουβέντα.
-Εγώ ξέρω... Αγόρασα προχτές
LAPTOP  ασύρματο μπαίνω μέσα  και βλέπω και τον Αρτοζήνο.
-Όλοι μας   ξεκαρδιστήκαμε μαζί και ο Γιάννης.
Ποιο  πολύ ο Χρήστος και ο Γιάννης .
-Τι είναι  και αυτό  πάλι;  Λέει ο Χρήστος.
Τούτο είναι από τα άγραφα,  από τα  ανεπάντεχα  και ασύρματο ο Γιάννης;...

Αλλά Βέργος είναι όλα, να τα περιμένεις  από ένα Βέργοείπε, ο Χρήστος  και συνέχισε.-Τι  τέλος πάντων  είσαι;...  Υπάλληλος,  τραβαγέρης –μωσαικός -μαρμαράς, πλακάς, σκαλάς;... Μας κάνεις ότι τα ξέρεις όλα!...
Σιγά μη μας ειπείς πως ξέρεις και πιλότος!...
Σαν τον γιο σου τον Άγγελο....
- Τι  νομίζεις πως είναι;;;....
Άμα σηκωθεί, και αυτό στον ουρανό, μόνο του πηγαίνει…
Το εργαλείο κάτω στο αυτοκίνητο το έχω και με την μία πήγε και το φέρνει  και μπήκε και είδαμε ασυρμάτως τον Αρτοζήνο.
Και είπαμε όλοι μας για άλλη μια φορά, του χάρου - του χάρου …δεν  μπορούμε!...
-Έτσι απεφάσισα και εγώ… Να … μάθω κάτι!...
 Δεν  ξέρω όμως εάν έκανα καλά  η  κακά;... 
Και έβαλα τον διάβολο στο κεφάλι μου, τώρα που μεγάλωσα!..
-Το βλέπω όμως να έχει και κάποιες καλοσύνες  και ο Χρήστος καλά μου τα είπε… και με ανάγκασε να γίνω, σύγχρονος.Και  μου ήρθε στο νου και είπα:
"Το άλογο την μύγα του  και το  βόδι  βουκέντρα  θέλει! "           

-Η φύση κάτι περισσότερα ξέρει που έχει την μύγα, να τσιμπάει  το άλογο για να ξυπνήσει.
Έτσι και για μένα βρέθηκε η κατάλληλη... και μου άνοιξε τα μάτια και κάτι έμαθα ….
Και ευγνωμονώ  το… τσίμπημα και την βουκέντρα!...


Γιάννης Στ Βέργος[Γορτύνιος] 
01.12.2009 

Ο ΓΕΡΟΓΟΡΤΥΝΙΟΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΕΙ
-Ν έ ο ι:    Μην αντιδράτε σε ότι νέο, καινούργιο, καινοτόμο, πρωτοποριακό  βγαίνει!...
Μάθετε το  από τους πρώτους.   -Ότι  βγαίνει, όση και αντίδραση να υπάρχει στην  αρχή, τελικά θα κυκλοφορήσει  στην  αγορά και αυτός που δεν  θα  τα παρακολουθήσει  και δεν θα τα μάθει και άριστος να είναι σήμερα, αύριο θα αισθάνεται παρωχημένος, ξεπερασμένος. Θα είναι άχρηστος!...                                            
Γιάννης Σταύρου Βέργος.-
01.12.2009

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου