Στραβός από το ένα μάτι, με το άλλο θαμπίζοντας, επήγε στο γιατρό ο Γιάννης.
Και ο γιατρός τον κοίταξε και τον ρωτάει:
-Δεν μου λες κύριε Γιάννη, οδηγείς;
Και ο Γιάννης θαρρετά και ευθαρσώς του απαντάει:
-Ναι γιατρέ και πολύ καλά το πηγαίνω!
Αυτό πειράζει στο μάτι;
Ή μήπως επιδεινώνει την κατάσταση περισσότερο από ότι είναι;
Ο γιατρός παραξενεύτηκε, με απορία τον κοιτάει.
Τον επιπλήττει και του λέει:
-Μα εσύ είσαι στραβός, από το ένα μάτι καθόλου δεν βλέπεις και από το άλλο, ίσια- ίσια που θαμπίζεις! ...
Πως γίνεται και τούτο;
Αυτό είναι από τα παράξενα και είναι έγκλημα μεγάλο!...
Δεν είναι ούτε να το βλέπεις, ούτε να ακουστεί, μα ούτε να μολογιέται!
Μία απορία έχω, αν μου λες αλήθεια και δεν με δουλεύεις....
Πως τούτο δα το κάνεις;
-Παιδάκια είμαστε γιατρέ, να παίζουμε…
Εγώ είμαι μεγάλος άνθρωπος και εσύ είσαι γιατρός, επιστήμονας τρανός, με υπόληψη και φήμη!
Κάνει να κοροϊδευόμαστε;...
Άμα εσένα σου λέω ψέματα, τι δουλειά πια περιμένω να μου κάνεις;
Ψεύτικη δουλειά!..
Στον γιατρό και στον εξομολόγο, την αλήθεια, ολάκερη την λέμε!
Όχι για άλλο τίποτα, αλλά γιατί, άμα δεν ειπείς την αλήθεια στο γιατρό και κρύψεις από την αρρώστια σου το κάτι τις, πας περίπατο αγκαλίτσα μαζί με δαύτη!...
Και εσύ γιατρέ, καλά το ξέρεις για το που;…
Και άμα στον πνευματικό σου κρύψεις από μια, δύο, τρεις, το πολύ αμαρτίες και όλες τις άλλες και να σου τις συγχωρέσει ο πνευματικός, με την λίγη μόλεψη, την λίγη μαγάρα που έκρυψες και μέσα σου, σου απέμεινε και δεν ξεπλύθηκε, που δεν συγχωρέθηκε, θα μαγαρίσεις όλος, ολάκερος.....
Και τον παράδεισο δεν βλέπεις!...
Από μακριά θα τον κοιτάς και θα τον αγναντεύεις!...
Αιωνίως και τυμπανίως...
Όσο να το θέλεις και όσο να ζυγώνεις κοντά και από κοντά, τα ψυχοσάββατα των ροσολιώνε, που είναι οι ψυχές ελεύθερες, έξω μαζί με τις ψυχές τις άλλες!
Και όσο να παρακαλάς μετά, να ανοίξει ο παράδεισος δεν ανοίγει...
Και ας γίνονται μετά από όλους τους άλλους, τους εδώ, τους φίλους και συγγενείς, εδώ τρισάγια πολλά, μνημόσυνα μεγάλα!...
Αυτά, παραθαρρεύουν, δεν γιατρεύουν τα παθήματα, την αρρώστια της ψυχής, μετά… Όταν πια είναι ταξιδεμένη!...
Τώρα τι κάνουμε εμείς, οι ίδιοι σε τούτη την ζωή για την ψυχή μας....
Αυτά που γίνονται, εδώ μετά, είναι ανθρωποπαρέσια....
Είναι παρηγοριά για εμάς τους εδώ, και όλους τους άλλους.
Θα είναι τότε, ο παράδεισος κλειστός, για πάντα και παντοτινά καλά μανταλωμένος, σφαλισμένος και διπλοαμπαρωμμένος.
{Με δύο κοντομύρια από πίσω στην εξώπορτα στερεωμένος- ασφαλισμένος}.
-Καλά τι μου τις λες, όλες αυτές τις ιστορίες;
Για την οδήγηση που σε ρώτησα και είναι η απορία μου, τίποτα μέχρι τώρα δεν είπες! Το πώς τα καταφέρνεις;
-Με την αντίληψη γιατρέ, με την αντίληψη!
-Καλά με την αντίληψη, με την αντίληψη, μα το ένα μάτι, ίσια – ίσια, που ελάχιστα θαμπίζει....
Και το άλλο,θα είναι καλά, να σου το ειπώ, για να το καταλάβεις...
Είναι κουλούκι...
Καθόλου δεν βλέπει και μη το συζητάς παρέκει...
-Με προσβάλλεις γιατρέ, ψέματα νομίζεις πως σου λέω!
Με την αντίληψη, με την αντίληψη, σου το είπα και το ξανά λέω...
Για να το καταλάβεις...
Γράμματα και σπουδάγματα περισσότερα από μένα ξέρεις...
Τι άλλο να σου ειπώ και τι να κάνω, ξέρεις;
Με τη αντίληψη, με την αντίληψη, με αυτή γιατρέ, σου ξαναλέω.
Και για να το καταλάβεις πιότερο καλά, σου λέω και τούτο!...
Και δύο μάτια να έχει ο άνθρωπος, καλά, ορθάνοιχτα μεγάλα και όλα τα φωτερά να φέγγουν,καλά να βλέπουν, άμα δεν έχει αντίληψη ο νους, στροφές να παίρνει, ντουγρού, αμέσως γρήγορα, χωρίς καθυστέρηση και στο γκρεμό με βιασύνη, πηγαίνει...
Και με όλα τα φώτα αναμμένα και να είναι ντάλια μεσημέρι, στην λούμπα πέφτει!…
Αντίληψη γιατρέ, αντίληψη!...
Αυτή και τα στραβά τα μάτια ακόμα διορθώνει και κάνει να βλέπουνε καλά και κάνει να τα βλέπουμε εμείς, ακόμα καλύτερα και τα άλλα...
Που δεν θέλουνε να υπάρχουνε μάτια καλά, ορθάνοιχτα, μεγάλα!
Μόνο να υπάρχει ήθος, αρετή και ψυχική αρμονία…
Και ο γιατρός από τότε λέει:
-Ιδού το θαύμα !...
Και συνέχισε να λέει:
-Αυτά, που είπε ο Γιάννος και έκανε με την αντίληψη, μόνο αυτός το κάνει!...
Αυτά μη τα ακούτε, μη το εφαρμόσετε και εσείς.
Πολύ καλά να βλέπετε, τα μάτια σας, να τα έχετε παντού,και πάντοτε ανοικτά, όχι μόνο τέσσερα, αλλά, δεκατέσσερα, αντίληψη και προσοχή μεγάλη, και πάλι, παντού και πάντοτε, και περισσότερο όταν οδηγείτε, αυτή μου κάνετε την χάρη.
Και αφού προσέχετε πολύ, ας μοιάσετε αν μπορείτε και στην αντίληψη του Γιάννη!
Όχι όμως σε αυτή την πράξη της οδήγησης...
Στα άλλα, ας του κάνουμε την χάρη, εφόσον μέχρι τώρα, τον φύλαξε ο Θεός και δεν είχε ατύχημα κανένα!...
Αλλά είναι αλήθεια!....
Τις περισσότερες φορές,ο νους, η αντίληψη και η προσοχή...
Και με κλειστά τα μάτια, βλέπει!
Γιάννης Στ Βέργος{Γορτύνιος}
25.01.11
Και ο γιατρός τον κοίταξε και τον ρωτάει:
-Δεν μου λες κύριε Γιάννη, οδηγείς;
Και ο Γιάννης θαρρετά και ευθαρσώς του απαντάει:
-Ναι γιατρέ και πολύ καλά το πηγαίνω!
Αυτό πειράζει στο μάτι;
Ή μήπως επιδεινώνει την κατάσταση περισσότερο από ότι είναι;
Ο γιατρός παραξενεύτηκε, με απορία τον κοιτάει.
Τον επιπλήττει και του λέει:
-Μα εσύ είσαι στραβός, από το ένα μάτι καθόλου δεν βλέπεις και από το άλλο, ίσια- ίσια που θαμπίζεις! ...
Πως γίνεται και τούτο;
Αυτό είναι από τα παράξενα και είναι έγκλημα μεγάλο!...
Δεν είναι ούτε να το βλέπεις, ούτε να ακουστεί, μα ούτε να μολογιέται!
Μία απορία έχω, αν μου λες αλήθεια και δεν με δουλεύεις....
Πως τούτο δα το κάνεις;
-Παιδάκια είμαστε γιατρέ, να παίζουμε…
Εγώ είμαι μεγάλος άνθρωπος και εσύ είσαι γιατρός, επιστήμονας τρανός, με υπόληψη και φήμη!
Κάνει να κοροϊδευόμαστε;...
Άμα εσένα σου λέω ψέματα, τι δουλειά πια περιμένω να μου κάνεις;
Ψεύτικη δουλειά!..
Στον γιατρό και στον εξομολόγο, την αλήθεια, ολάκερη την λέμε!
Όχι για άλλο τίποτα, αλλά γιατί, άμα δεν ειπείς την αλήθεια στο γιατρό και κρύψεις από την αρρώστια σου το κάτι τις, πας περίπατο αγκαλίτσα μαζί με δαύτη!...
Και εσύ γιατρέ, καλά το ξέρεις για το που;…
Και άμα στον πνευματικό σου κρύψεις από μια, δύο, τρεις, το πολύ αμαρτίες και όλες τις άλλες και να σου τις συγχωρέσει ο πνευματικός, με την λίγη μόλεψη, την λίγη μαγάρα που έκρυψες και μέσα σου, σου απέμεινε και δεν ξεπλύθηκε, που δεν συγχωρέθηκε, θα μαγαρίσεις όλος, ολάκερος.....
Και τον παράδεισο δεν βλέπεις!...
Από μακριά θα τον κοιτάς και θα τον αγναντεύεις!...
Αιωνίως και τυμπανίως...
Όσο να το θέλεις και όσο να ζυγώνεις κοντά και από κοντά, τα ψυχοσάββατα των ροσολιώνε, που είναι οι ψυχές ελεύθερες, έξω μαζί με τις ψυχές τις άλλες!
Και όσο να παρακαλάς μετά, να ανοίξει ο παράδεισος δεν ανοίγει...
Και ας γίνονται μετά από όλους τους άλλους, τους εδώ, τους φίλους και συγγενείς, εδώ τρισάγια πολλά, μνημόσυνα μεγάλα!...
Αυτά, παραθαρρεύουν, δεν γιατρεύουν τα παθήματα, την αρρώστια της ψυχής, μετά… Όταν πια είναι ταξιδεμένη!...
Τώρα τι κάνουμε εμείς, οι ίδιοι σε τούτη την ζωή για την ψυχή μας....
Αυτά που γίνονται, εδώ μετά, είναι ανθρωποπαρέσια....
Είναι παρηγοριά για εμάς τους εδώ, και όλους τους άλλους.
Θα είναι τότε, ο παράδεισος κλειστός, για πάντα και παντοτινά καλά μανταλωμένος, σφαλισμένος και διπλοαμπαρωμμένος.
{Με δύο κοντομύρια από πίσω στην εξώπορτα στερεωμένος- ασφαλισμένος}.
-Καλά τι μου τις λες, όλες αυτές τις ιστορίες;
Για την οδήγηση που σε ρώτησα και είναι η απορία μου, τίποτα μέχρι τώρα δεν είπες! Το πώς τα καταφέρνεις;
-Με την αντίληψη γιατρέ, με την αντίληψη!
-Καλά με την αντίληψη, με την αντίληψη, μα το ένα μάτι, ίσια – ίσια, που ελάχιστα θαμπίζει....
Και το άλλο,θα είναι καλά, να σου το ειπώ, για να το καταλάβεις...
Είναι κουλούκι...
Καθόλου δεν βλέπει και μη το συζητάς παρέκει...
-Με προσβάλλεις γιατρέ, ψέματα νομίζεις πως σου λέω!
Με την αντίληψη, με την αντίληψη, σου το είπα και το ξανά λέω...
Για να το καταλάβεις...
Γράμματα και σπουδάγματα περισσότερα από μένα ξέρεις...
Τι άλλο να σου ειπώ και τι να κάνω, ξέρεις;
Με τη αντίληψη, με την αντίληψη, με αυτή γιατρέ, σου ξαναλέω.
Και για να το καταλάβεις πιότερο καλά, σου λέω και τούτο!...
Και δύο μάτια να έχει ο άνθρωπος, καλά, ορθάνοιχτα μεγάλα και όλα τα φωτερά να φέγγουν,καλά να βλέπουν, άμα δεν έχει αντίληψη ο νους, στροφές να παίρνει, ντουγρού, αμέσως γρήγορα, χωρίς καθυστέρηση και στο γκρεμό με βιασύνη, πηγαίνει...
Και με όλα τα φώτα αναμμένα και να είναι ντάλια μεσημέρι, στην λούμπα πέφτει!…
Αντίληψη γιατρέ, αντίληψη!...
Αυτή και τα στραβά τα μάτια ακόμα διορθώνει και κάνει να βλέπουνε καλά και κάνει να τα βλέπουμε εμείς, ακόμα καλύτερα και τα άλλα...
Που δεν θέλουνε να υπάρχουνε μάτια καλά, ορθάνοιχτα, μεγάλα!
Μόνο να υπάρχει ήθος, αρετή και ψυχική αρμονία…
Και ο γιατρός από τότε λέει:
-Ιδού το θαύμα !...
Και συνέχισε να λέει:
-Αυτά, που είπε ο Γιάννος και έκανε με την αντίληψη, μόνο αυτός το κάνει!...
Αυτά μη τα ακούτε, μη το εφαρμόσετε και εσείς.
Πολύ καλά να βλέπετε, τα μάτια σας, να τα έχετε παντού,και πάντοτε ανοικτά, όχι μόνο τέσσερα, αλλά, δεκατέσσερα, αντίληψη και προσοχή μεγάλη, και πάλι, παντού και πάντοτε, και περισσότερο όταν οδηγείτε, αυτή μου κάνετε την χάρη.
Και αφού προσέχετε πολύ, ας μοιάσετε αν μπορείτε και στην αντίληψη του Γιάννη!
Όχι όμως σε αυτή την πράξη της οδήγησης...
Στα άλλα, ας του κάνουμε την χάρη, εφόσον μέχρι τώρα, τον φύλαξε ο Θεός και δεν είχε ατύχημα κανένα!...
Αλλά είναι αλήθεια!....
Τις περισσότερες φορές,ο νους, η αντίληψη και η προσοχή...
Και με κλειστά τα μάτια, βλέπει!
Γιάννης Στ Βέργος{Γορτύνιος}
25.01.11
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου