Δευτέρα 30 Δεκεμβρίου 2013

Ευχές 2014

ΕΙΡΗΝΗ !!!
ΣΕ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΕΥΧΟΜΑΙ
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

ΧΡΟΝΙΑ ΥΓΙΕΙΝΑΧΡΟΝΙΑ ΧΑΡΟΥΜΕΝΑ
ΧΡΟΝΙΑ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΑ



Αλλά... Αλλά...
Και από το αγκάθι, ας βγει το ρόδο!!!… 
Θεέ μου!…
Το μήπως και σώσει την Πατρίδα μας, την Χώρα….

Και εδώ που από το μυαλό μας, το μυαλό των ηγετών μας την Χώρα, την Πατρίδα μας, φτάσαμε... 

Τι άλλο να  ευχηθώ; 
" Τα μη χείρων βέλτιστα"... 
Μέχρι εδώ και μη παρέκει!... 
Υπομονή!...  Κόσμε...
Και ο Θεός να φυλάξει!!!...

Πέμπτη 26 Δεκεμβρίου 2013

Ευχές

 Αναδημοσίευση:Απόσπασμα
http://texnografia.blogspot.gr
 Κωστής Παλαμάς: 

Ω, μέσα μου γεννιέται ένας Θεός
Και το κορμί μου γίνεται ναός,
δεν είναι ως πρώτα φάτνη ταπεινή
μέσα μου λάμπουν ξάστεροι ουρανοί,
το μέτωπό μου λάμπει σαν αστέρι…
Φέρτε μου, Μάγοι –θεία βουλή το γράφει–
Τα σμύρνα της ελπίδας, το λιβάνι
Της πίστης, της αγάπης το χρυσάφι!..

Αυτά τα δώρα ολόθερμες ευχές για όλους μας!
 ------------------------------------------------------
Και ας γίνει, να γεννηθεί και να γίνει από τους ηγέτες μας το... 
"Σοφόν, εν βούλευμα, τας πολλάς χέρας νικά. "

Δευτέρα 23 Δεκεμβρίου 2013

Σέρβου Αρκαδίας- video-{ παρέα 35 χρόνια πίσω}

Αναδημοσίευση:
DVD   κλίκ εδώ

Το video  αυτό είναι μοναδικό, πολύ μεγάλης αξίας κατά τη γνώμη μου. Αφορά το γειτονικό μας χωριό Σέρβου.
Απ’ ότι φαίνεται, είναι γυρισμένο σε παραγωγή της ΕΡΤ στο Σέρβου αλλά και στην Αθήνα που μιλάνε σερβαίοι για το χωριό τους και την ζωή τους.
Η κάμερα της ΕΡΤ ξετυλίγει καρέ – καρέ την ζοφερή πραγματικότητα, την πλήρη ανυπαρξία του ελληνικού κράτους, ή μάλλον του κρατικού μορφώματος που αποκαλούμε όλοι εμείς «Ελλάδα». «Δεν έχουμε γιατρό, δεν έχουμε τηλέφωνο ….» ακούγονται να λένε οι σερβαίοι. Που εκφράζουν με τα λόγια τους την πέτρινη εικόνα της πάλαι ποτέ ελληνικής επαρχίας.
Ο λόγος τους βαθιά μαχαιριά στη σάπια πολιτική του νεοελληνικού μορφώματος που οδήγησε τον κόσμο στις άμορφες πόλεις, που διέλυσε την αγροτική παραγωγή προς χάριν του ψεύτικου κόσμου της αστυφιλίας.
Στο video  τούτο, μιλάνε όλοι οι Έλληνες για τους καημούς τους, για το παράλογο που συνάντησαν της Πολιτείας. Μιας Πολιτείας που δεν νοιάστηκε ποτέ για τους πολίτες της, Πολιτείας τόσο ανίκανης που δεν κατάφερε ποτέ να απομακρυνθεί από τον ραγιαδισμό.
Αυτές οι εικόνες είναι 30 – 35 χρόνων μόνο. Πόσο παλιές και τόσο φρέσκιες, σημερινές και επίκαιρες. Και φανερώνεται ακόμα η αιώνια πληγή, η μετανάστευση (εξωτερική και εσωτερική), γιατί ο κόσμος έπρεπε να ζήσει, τα παιδιά να μάθουν γράμματα, οι γερόντοι να είχαν αξιοπρεπή γηρατειά.  
Ο Γιάννης Χρ. Ζαφειρόπουλος, που του οφείλουμε και αυτό το εκπληκτικό ντοκουμέντο, δεν έσωσε μόνο το ρεπορτάζ της ΕΡΤ, προχώρησε ένα βήμα μπροστά και μας χάρισε υλικό γλυκόπικρο, μας μεταφέρει στον καφενέ του χωριού, στα τραγούδια της παρέας και της τάβλας. Και ξεπηδά η παράδοση αβίαστα, ανόθευτη, δωρική.
Η σκληρή ζωή της Αρκαδίας, του ορεινού χώρου της ειδικότερα, η Αρκαδία που υμνήθηκε από ανθρώπους που την φαντάστηκαν, που την έπλασαν σαν ιδεατή, αλλά και απ’ όσους την γνώρισαν στην κάθε της έκφανση, περνά από μπροστά μας λεπτό προς λεπτό. Αρκεί ο νους μας να περιπλανηθεί, να μην σταθεί ακίνητος σε τοπικιστικά πάθη, να αφουγκραστεί το παράπονο του Έλληνα που έρχεται από τους αιώνες τους παλιούς, ζωντανό, στέρεο, καθαρό σαν το νερό της πηγής, αμόλυντο σαν τον βουνίσιο αέρα μας.

Βασίλης Κ. Αναστασόπουλος
--------------------------------------------------------
DVD κλίκ εδώ 
Η πατριωτική παρέα!!!…
-Μπορεί αυτοί σαν άνθρωποι, κοντά στα προτερήματα, να είχαν και ελαττώματα, μικρές ή μεγάλες ιδιοτροπίες, αυτή όμως την έτσι, την αγκαλιασμένη  την μονιασμένη σύναξη, παρέα, δύσκολα  τώρα την ξαναβρίσκεις!...
Ένα ευχαριστώ, σε αυτούς, που για αυτά φροντίζουν!...

Γιάννης Στ Βέργος{Γορτύνιος} 


Δευτέρα 9 Δεκεμβρίου 2013

Συμπεριφορές

Μερικές δεκαετίες πριν, στο χωριό μας, Σέρβου Γορτυνίας, ήσαν αλλιώς τα πράγματα, στα ήθη, στα έθιμα  και γενικά  στις συμπεριφορές, στις σχέσεις των ανθρώπων. 
Νομίζω πως ήσαν καλύτερα, από τα σημερινά, εδώ, τα τώρα. 
Όμως μη νομίσει κανένας  πως ήταν και τότε εκεί η κοινωνία των Αγγέλων!... Υπήρχαν και τότε  όλα τα κακά και ο διάβολος καθότανε σταυροπόδι και έσπερνε τα μίση,τις γκρίνιες, τις φασαρίες,  τα μαλώματα, τις διαφωνίες, και τα πολιτικά τα πάθη, διχόνοιες και ανακατέματα. 
Γινόταν και τότε ζημιές,  εκτιμήσεις, συμβιβασμοί, αποζημιώσεις,διαφωνίες στους συμβιβασμούς, ασυμφωνίες, μηνύσεις, δικαστήρια. 
Διεξάγονταν δίκες χαμένες και  δίκες κερδισμένες. 
Δίκες κρινόμενες δίκαιες, που δικαίως απέδιδαν δικαιοσύνη  κατά το αλάθητο λαϊκό αίσθημα και δίκες άδικες. 
Άνθρωποι αδίκως αθωωμένοι, για αξιόποινες πράξεις και αθώοι άνθρωποι αδίκως καταδικασμένοι, για δήθεν πράξεις αξιόποινες, για δήθεν αδικοπραξίες, για δήθεν εγκλήματα μεγάλα,  άνθρωποι καταδικασμένοι, που οι άλλοι άνθρωποι, αλόγιστα τους έριχναν την αβανιά...

Τρίτη 26 Νοεμβρίου 2013

Γορτυνιακό καλωσόρισμα

Στην Γορτυνία γύρισε ο ξενιτεμένος, που είχε χρόνια πολλά στην ξενιτιά  και επιθύμησε να πάει να δει τον τόπο του, στο χωριού του, το πατρικό του σπίτι. Έφτασε στο τόπο του, από μακριά  αντίκρισε το χωριό του!... Που στην ξενιτιά μακριά, επιθυμούσε και λαχτάραγε για να βρεθεί κοντά του, ανάμεσα σε αδέλφια, σε ξαδέλφια, σε συγγενείς  σε φίλους και κουμπάρους… 
Το δάκρυ της χαράς, της λύτρωσης, κυλάει στα μαγουλά του…   
Έφτασε!... Ξεπέζεψε… 
Στην κατηφόρα  που ροβόλαγε πεζός, στο πατρικό του σπίτι για να πάει, συνάντησε κατάμεσίς του δρόμου μια γιαγιά, που την θυμότανε νέα. 
Την χαιρετάει, με καλοσύνη της μιλάει… 
Και αυτή που αμέσως τον γνώρισε, όμως σαν  σε άγνωστο  του απαντάει, του μιλάει…. 
-Καλωσόρισες ξένε στον τόπο μας… 
Ποιος είσαι εσύ του λόγου σου;… 
Ντόπιος;.. 
Ξένος ή γνωστός;… 
Περαστικός, ή  διαβάτης;… 
Κοντινός ή από αλάργα;…  
-Από εδώ είμαι και εγώ…

Τετάρτη 20 Νοεμβρίου 2013

Οι Γορτύνιοι και οι άλλοι.

Λαγκαδινό μαστορικό τραγούδι. 
Παράπονο, συμβουλή και πόνος:   

Πιο  κάτω από την Αρκαδιά [Κυπαρισσία] της Αρκαδιάς τον πλάτανο, πιο κάτω από των Φιλιατρών το χάνι, οι Λαγκαδινοί μαστόροι  με το τραγούδι το έλεγαν, και με τρανό παράπονο  το λένε… 
Τις συμβουλές τους  στους νιους, στους τριώτες, στα μαστορόπουλα έδιναν και δίνουν.    
Και ακόμα, ακόμα   και με το κλάμα τις συνόδευαν, με το καυτό το δάκρυ... 
Με τον ιδρώτα τους που καρέλαγε στο μέτωπο, στα χαρακομένα μαγουλά τους έδιωχναν το παράπονο, ξεπλένανε την στενοχώρια, σκορπάγανε τα ντέρτια τους και τους καημούς τους. Της ξενιτιάς τα βάσανα, της σκληρής δουλειάς την πίκρα και  με ανάκατα τα συναισθήματα αυτές τις παραγγελιές, αυτές τις διαταγές, με τις ευχές ανάμικτες στους νιους αφήκαν. [αφήνανε] … 
Και αυτά τα λόγια λέγανε και αυτά τα λόγια  λένε:

Πέμπτη 7 Νοεμβρίου 2013

Απορίας άξιον Συνέχεια 3

Ο Παππούς βαριαναστέναξε και είπε: 
Ελπίδα, ελπίδα, θάρρος,  θάρρος, υπομονή... Αλλά και τώρα αυτά που τα πουλάνε;… 
Άx!….Άχ!… 
Δύο, τρείς αραδούλες γράμματα και πόση αξία έχουνε, άμα τις ξέρεις καλά-και πολύ καλά αυτά που λένε αυτά τα γράμματα τα νογήσεις…  
Αυτά που τώρα θα σας μολογήσω, τα έχω ακούσει στο στρατό, όταν ήμουνα  στο Σαραντάπορο,  πριν την μάχη. Τα έλεγε ο αξιωματικός που φόραγε τις μπότες  τις καλές, με τα σπιρούνια τα γυαλιστερά και κράταγε στα χέρια του το κοντό ραβδάκι, το βιτσάκι και αυτά τα λόγια είπε:

Παρασκευή 1 Νοεμβρίου 2013

Προβληματισμός:

Έφτασα και πάτησα και περπατώ, θρεφόμενος από την μάνα Γη  στα 71  μου Χρόνια!... 
Δεν ξέρω αν είναι πολλά, ή λίγα. 
Το πολύ, ή το λίγο είναι σχετικό, συγκρινόμενο αναλόγως με άλλο μέγεθος και μέτρο. 
Δεν ξέρω αν τα πέρασα καλά, ή κακά. 
Το κακό και το καλό είναι πάλι σχετικό… 
Ένα είναι βέβαιο και ξέρω πως έφαγα ψωμί!…
Ψωμάκι!...
Πολύ, ή λίγο, τα τόσα χρόνια…  
Και τούτο πάλι καλά ξέρω, πως το ψωμί δεν το έφαγα χρωστούμενο, σελέμικο, αλλά ιδρωμένο!... 
Προσπάθησα να είμαι σε όλους πάντα- πάντοτε χρήσιμος και να προσφέρω… 
Δεν ξέρω αυτά, αν είναι λίγα ή πολλά, ή και αν είναι και ευχαριστημένοι... 
Θα ήθελα να ξέρω από εδώ και εμπρός  τι;…  
Θα μπορώ;..  
Θα τα καταφέρω; 
Τώρα όμως,  τούτο δεν ξέρω... 
Μήπως και στερώ το ψωμί από κάποιον άλλον;…. 
Νέον, καλόν, πιο χρήσιμο από μένα;…
Μα...
Όσο κοιτά τις ρίζες μου...
Είμαι ευχαριστημένος!...

Και ο Θεός ας κάνει ότι θέλει και με μένα…  
Ένας αητός περήφανος  klik 

Βέργος Στ Γιάννης {Γορτύνιος} 
26.10.2013

Σάββατο 26 Οκτωβρίου 2013

Το Ο Χ Ι - 28.Οκτωβρίου 1940

Σιωπή και βουβαμάρα!... 
Συλλογισμός!..και περισυλλογή... 
Σεβασμός!..
Τιμή και δόξα μόνο στους αθώους νεκρούς!  
Ποτέ πια πόλεμος!… 

Και τώρα που λέμε πως γιορτάζουμε την επέτειο του Όχι  του  1940 και της τότε πείνας του λαού, αναλογίστηκα το γιατί πείνασε ο λαός...  
Και σήμερα εν ειρήνη ο λαός γιατί πεινάει;…
Μήπως είχε πάψει να βγαίνει Ο Ήλιος; 
Ο Ουρανός να βρέχει; 

Και η Γη να βλασταίνει;.. 
Όχι!.. Όχι!… 
Έφταιξε, κοντά στα άλλα και η τότε ανεπάρκεια των πολιτικών, των στρατιωτικών, και πνευματικών ηγεσιών, που επίταξαν όλο το ζωικό κεφάλαιο, τα μουλάρια και το έστειλαν στον πόλεμο και δεν έφτασαν ποτέ…. 
Ψόφησαν από την πείνα μέχρι να φτάσουν το Αιτωλικό, δεν τα άφησαν τουλάχιστον τα μισά να σπείρουν τα χωράφια… 
Έτσι και τώρα δεν υπήρχε, δεν υπάρχει, προγραμματισμός, δεν υπάρχει καθοδήγηση και έχει ψοφήσει το ήθος, η αρετή και δεν πιστεύει πια κανένας σε κανέναν… και σε τίποτα. 
Η κρίση είναι κρίση περισσότερο θεσμών και ήθους…. 
Οι πολιτικοί ηγέτες ανεπαρκείς, πετάνε τον οπλισμό τους, εγκαταλείπουν το στρατόπεδο τους, πηδάνε εδώ και εκεί και ψάχνουνε τι;.. 
Αλόγου οπλή για να κρυφτούνε!..
Οι πνευματικοί ηγέτες, λουμώνουν, άφωνοι… 
Η εκκλησία μας, τι να κάνει; 
Αυτούς τους συγχωράει και τους απατεώνες βλογάει!.. 
Και η δικαιοσύνη που είχε και έχει ο κόσμος, ο λαός απαντοχή, το πάει σιγά-σιγά και με το λάου-λάου!... 
« Μη μόνον τους αμαρτάνοντας κόλαζε, αλλά και τους μέλλοντας,[αμαρτάνειν] κώλυε…» 
Συμβουλεύει: 
Να τιμωρείς, όχι μόνο όσους πέφτουν σε παράπτωμα, [αλλά δια της παραδειγματικής τιμωρία τους], και όσους πρόκειται να υποπέσουν να τους εμποδίσεις… [  έλεγε ο σοφός, Περίανδρος ο Ρόδιος] 
Η δίκαιη και άμεση τιμωρία είναι λύτρωση του πεινασμένου λαού, και παιδαγωγός ηθικής για την κοινωνία!...

Και από το αγκάθι, ας ανθήσει να βγει για την Πατρίδα μας τώρα το ρόδο!.. 
Θεέ μου !...
Της Τρίπολης οι λοχαγοί κλικ

Γιάννης  Στ Βέργος {Γορτύνιος }
26.10.2013 

Τετάρτη 9 Οκτωβρίου 2013

Απορίας άξιον- Συνέχεια 2

Ο παππούς, σιωπηλός, σκεφτικός, προβληματισμένος, ταραγμένος, φοβισμένος από τα παλιότερα γεγονότα και τα τωρινά, έβαλε το αριστερό χέρι του στον κρόταφο επάνω στο αυτί, σίμωσε, ζύγωσε,  πιο κοντά στο τζάκι, στύλωσε το κεφάλι του στο πόδι του τζακιού και περίμενε… 
Περίμενε, αφουγκραζόταν, αφουγκραζόταν, βουβός, αμίλητος, σαν κάτι  να ήθελε να ακούσει να έρχεται από μακριά…. 
Από άλλους τόπους...  
Και να το ακούσει αυτό  από την φωνή του τελάλη να έρχεται μέσα από την καμινάδα… 
Περίμενε,  περίμενε να ακούσει από νοημένους ανθρώπους  κανένα καλό μαντάτο… 
Την συμφιλίωση, την ειρήνη!.. 
Μα τίποτα…. 
Μόνο ο στρόβιλος του καπνού σιγοψιθύριζε ανεμίζοντας από το μπουρφούνι στην καπνοδόχο.

Τρίτη 24 Σεπτεμβρίου 2013

Τα δύο μεγάλα μπαλώματα

Αναδημοσίευση
Πηγή:www servou.gr

Πριν τον πόλεμο του 1940, οι τότε κυβερνώντες, αλλόμισθοι ιθύνοντες, εξέδωσαν φιρμάνι να σφαγιασθούν τα κοπάδια γιδιών, με το πρόσχημα ότι έτρωγαν τη βλάστηση. Η πραγματικότητα ήταν ότι, αφού τα σφάγιασαν, τα έστειλαν σε κάποιο κέντρο στο εξωτερικό και εκεί τα μετάλλαξαν σε κονσέρβες, σε μπότες, καμπαρτίνες και άλλες ενδύσεις του γερμανικού στρατού. Πήραν επίσης και τα μουλάρια, τον κινητήριο μοχλό για την επιβίωση, τα οποία όργωναν τη γη και μετέφεραν το κάθε τι. Πιθανώς και αυτά να έγιναν κονσέρβες και ενδύματα του γερμανικού στρατού.
Στη συνέχεια έγινε ο πόλεμος και ακολούθησε ο εμφύλιος, με ότι αυτό συνεπάγεται για την επιβίωση του λαού (ότι χειρότερο). Η Ελλάδα βρισκόταν στην πιο άθλια κατάσταση. Ήταν σχεδόν «καμένη γη του Ιμπραήμ». Κυριαρχούσε η απόγνωση, ενώ η πείνα, ο χειρότερος σύμβουλος του ανθρώπου, θέριζε.
Οι ηρωικές μανάδες (στην κυριολεξία και όχι μεταφορικά) μετέρχονταν οτιδήποτε, να δώσουν τροφή και ένδυση στις οικογένειές τους. Με τον κασμά έσκαβαν τα χωράφια και τους κήπους, ζαλωνόντουσαν ξύλα στην πλάτη τους και τα κουβαλούσαν στο σπίτι για ζέσταμα, μάζευαν αγκόρτσα και βελάνι, τα έψηναν στο φούρνο, τα έτριβαν με ένα λιθάρι και τα έκαναν αλεύρι.

Παρασκευή 13 Σεπτεμβρίου 2013

Το ξύδι της Κάτσιαινας

Του Βαγγέλη Κ Χριστόπουλου
Αναδημοσίευση πηγή: Μυγδαλιά Αρκαδίας

Είχαν δικά τους αμπέλια σε δυο τρείς μεριές, κάτι μακρινάρια κοντά προς τα Κερπινιώτικα. Ήσαν νοικοκυραίοι άνθρωποι με τα όλα τους. Καλλιεργούσαν αμπέλια και χωράφια ακούραστα. Το κρασί το κουβάλαγαν στο κελάρι τους με μουστιές και το έριχναν στα μεγάλα βαγένια που ήσαν αράδα - αράδα στον δροσερό αυτό χώρο.
Είχαν ποτιστικά χτήματα στον κάμπο, χωράφια στην Περαμεριά, στο Διχαλωτό, στα Σελά, στην Καρέκη και αλλού.
Η Κάτσιαινα πηγαινοερχόταν σε όλες τις δουλειές, χωρίς να νοιώθει κούραση. Ήταν γεροδεμένη και ψηλή γυναίκα, όμορφη που μάγεψε τον Κάτσια-Ανάστο και την παντρεύτηκε για την ομορφιά της!
Ήταν αφοσιωμένη μάνα και λαχταρούσε να φροντίζει τα παιδιά της, όταν γυρνούσαν από το παιγνίδι στο σπίτι βρόμικα, με γδαρμένα πόδια και πληγές.
Σάματι είχε γεννήσει και λίγα; Δέκα τέσσερες γέννες έκανε! Μα και τα συγγενικά της παιδιά, παιδιά της τα ένοιωθε. Τις ίδιες ημέρες που γεννήθηκε η κόρη της η Ξιοξιώ, γεννήθηκαν η Θιοφάνη του Κούφη και η Μαριγώ του Σταμίρη. Τις βύζαινε και τις τρείς μαζί, γιατί οι μανάδες τους δεν είχαν γάλα.
Όπου έβλεπε άδικο, μάλωνε. Μόλογο έμεινε με το χαστούκι που έδωσε στον Μπαρούνοκώστα κοντά στον πλάτανο της εκκλησιάς. Η Σταμιροβαγγελιά ήταν ανιψιά της και είχε αφήσει τα πρόβατά της στο χωράφι του Μπαρούνη που ήταν πάνω στ’ αμπέλια, « Στη Μπαρουναίϊκη χούνη». Εκείνος θεώρησε καλό να την μαλώσει και ίσως να την χαστούκισε κιόλας . 
Η Κάτσιαινα τότε πήρε τον νόμο στα χέρια της και ανταπέδωσε το χαστούκι!.

Παρασκευή 30 Αυγούστου 2013

Ο τσοπάνος.Έφυγε και πάει...

Έφυγε και πάει και ο τελευταίος τσοπάνης του χωριού μας… 
Μουγγάθηκαν, βουβάθηκαν τα γίδια  βούλωσαν τα κουδούνια, σταμάτησε να χτυπά να ακούγεται το κυπρί από μούσκλο τραγί, το γκεσέμι. 
Δεν ακούγεται το σαλάχισμα, δεν αντιλαλούν οι ρεματιές, στης Γκούρας το φαράγγι,  στην τρανή σπηλιά, από το σφύριγμα, το σαλάχισμα και το τραγούδι του τσοπάνη. 


Ρήμαξαν οι ρεματιές, τα λόγγια, τα πλάγια, οι ραχούλες…. Του Γερμάζι,  ο Παλιόμυλος του Λαχταρή τα Ήθια, Γκουφόλογγας Γκούρα και Μαλαλάζια. 
Οι πέρδικες δεν λαλούν την κονταυγή και οι λαγοί φοβούνται την σιγή, την ερημιά της φύσης, στην λούφα τους λουφάζουν… 
Ο αετός και το γεράκι  και αυτά δεν  φτερούγισαν μέρες τώρα στο βουνό, στον Αρτοζήνο…  
Το ροδάμι μαράζωσε, δεν άνθησε ακόμη στην ραχούλα… 

Μόνο το θλιβερό πουλί, το κλαψοπούλι, την νύχτα βγαίνει μοναχό,  στο δέντρο στο κισσό, μοιρολογάει και κλαίει. 
Κλαίει την συμφορά, την ερημιά της φύσης…. 
Κλαίει και  αυτό το τελευταίο σύντροφό του, τον τελευταίο του χωριού μας παραδοσιακό τσοπάνη!... 
Τον Μαρίνη τον Σκούρο, που έφυγε και πάει…. 

Τα γίδια του, αυτός χαιρέτησε με ένα σφύριγμα του, αλλιώτικο από τα άλλα και εκείνα αμέσως κατάλαβαν το τι συμβαίνει… 
Σταμάτησαν  το βέλασμα και ακίνητα βούλωσαν τα κουδούνια, τα τροκάνια… Ησυχία, σεβασμός, η ψυχή του τσοπάνη μας περνάει…. 
Τρεις μέρες έμειναν νηστικά και άλλες τρείς ανάρμεγα, δεν βγήκαν τώρα από την στρούγκα,  αυτές τις ημέρες για βοσκή,   δεν σκάρισαν τις νύχτες του Αυγούστου για το φεγγαρόβοσκο, νερό δεν θέλουνε να πιούνε... 

Έφυγε εκείνος… 
Εκείνος που τα αγάπαγε, τα χάιδευε, τους μίλαγε με το όνομά τους. 
Εκείνος που στο σκάρισμα, στο νυχτόβοσκο, λαγοκοιμότανε σιμά τους. 
Εκείνος που τα σαλάχαγε, τους σφύριζε και αυτά ήξεραν τι τα θέλει… 
Και τώρα το σκυλί, το τσοπανόσκυλο, νηστικό, το ηλιοβασίλεμα μέχρι το πρωί, εκεί στην ράχη την αγναντερή, σιμά στην καγκελόπορτα με θλιμμένο το βλέμμα του κάθεται και περιμένει…
Περιμένει για να  βγει  από μέσα την κονταυγή ο τσοπάνης και δύο τρεις φορές την κονταυγή λυπητερά γαβγίζει... 
Του μιλά για να ακούσει…  
Να σηκωθεί… Χάραξε… Φώτισε...  του φωνάζει...
Την στάνη του να βγάλει, να σκαρίσει για βοσκή… 
Μα αυτός,  απόστασε… βαριοκοιμάται… 

Από μικρός έμεινε ορφανός, κατατρεγμένος από την μισαλλοδοξία των τρανών, που θέλουν να διαφεντέψουν την ζωή, τις τύχες των ανθρώπων, των λαών και στο πέρασμά τους αφήνουν ξωπίσω τους τα σύνεργα του διαβόλου… 
Ένα τέτοιο σύνεργο  από τα πολλά που έσπειραν και άφησαν αυτοί στην Γη μας, για να φυτρώσουν συμφορές. 
Ένα από αυτά, παιδί τότε, το βρήκε και έπαιζε με δαύτο και αυτό έσκασε και φύτρωσε στο μάτι του την συμφορά. 
Οι μισαλλόδοξοι του πήραν για λάφυρο τους, το παιδικό του μάτι…  
Και  έμεινε σε όλη την ζωή του με το ένα… 

Όμως δεν έσκυψε το κεφάλι, με θάρρος παλικαρίσια πάλεψε την ζωή!... Αγάπησε την φύση, την ζωή,  την στάνη του και η φύση τον αγάπησε… 
Τίμια ανάθρεψε τα πέντε παιδιά του, παραδοσιακά  με τα γιδοπρόβατα του. Αγάπησε τους συγχωριανούς του και τον αγάπησαν!.. 
Καλοσυνάτος, πρόθυμος, εργατικός, κοινωνικός, συμμετείχε στις χαρές και στις λύπες των συνανθρώπων του.
Έφυγε από το χωριό μας, ο παραδοσιακός, λαϊκός τύπος. 
Έφυγε  και πάει  και ο τελευταίος παραδοσιακός λαϊκός  τσοπάνης!…. 

Στην μνήμη του
Ποιμενικός σκοπός
Με γέλασαν μια χαραυγή κλικ


Γιάννης Στ Βέργος { Γορτύνιος}
29.08.2013

Τρίτη 13 Αυγούστου 2013

Το πρώτο μου ταξίδι

Του Ηλία Θ.Χειμώνα 
(ιατρός Καρδιολόγος υποπτέραρχος ε.α)
καλοκαίρι 1957
Πηγή: http://www.servou.gr
Μόλις είχα τελειώσει το Δημοτικό Σχολείο και είχα δώσει εισαγωγικές εξετάσεις στο Γυμνάσιο Λαγκαδίων. Τότε δεν ήταν ακόμη υποχρεωτική η δωδεκαετής εκπαίδευση και για να γίνει κανείς δεκτός στο Γυμνάσιο (εξατάξιο τότε) έπρεπε να πετύχει στις εξετάσεις που γίνονταν τον Ιούνιο. Είχαμε θερίσει, είχαμε μαζέψει τα αλώνια και τα μπουλούκια ήταν έτοιμα να φύγουν για μαστοριά, το Αυγουστιάτικο ταξίδι.   
Ο πατέρας μου, πρωτομάστορας από τότε που πέθανε ο μεγαλύτερος αδελφός του Αγγελής, το καλοκαίρι του 1953, αποφάσισε να με πάρει μαζί του μαστορόπουλο, μέχρι να ανοίξουν τα σχολεία
«Για να ιδείς» μου είπε, «πως βγαίνουν τα λεφτά και να διαβάζεις».
Η αλήθεια είναι ότι είχαμε ανάγκη και από τα λεφτά. Θα έπαιρνα μισό μερδικό εγώ και μισό ο γάιδαρος μου. Κάθε άτομο από το μπουλούκι δικαιούταν συνήθως να έχει ένα ζο (μουλάρι ή γαϊδούρι) και έτσι ο πατέρας μου, που μόνος του θα έπαιρνε μόνο το μουλάρι μας για δουλειά, όταν πήγαινα και εγώ θα μπορούσε να πάρει δύο ζα.
Δεν μου κακοφάνηκε που θα πήγαινα τόσο μικρός στη μαστοριά, γιατί τότε όλοι στην οικογένεια, μικροί-μεγάλοι, δουλεύαμε.

Δευτέρα 12 Αυγούστου 2013

Οι τυφλοί και ο ελέφαντας


Μια φορά και έναν καιρό ήταν 6 τυφλοί άντρες
που κάθονταν σε ένα παγκάκι στο πάρκο και συζητούσαν. ‘Έλεγαν πως ενώ η φύση τους είχε αδικήσει και δεν τους είχε δώσει την δυνατότητα 
να βλέπουν τον κόσμο γύρω τους, όπως οι 
άλλοι άνθρωποι, εν τούτοις, τους είχε δώσει την δυνατότητα να αναπτύξουν περισσότερο τις υπόλοιπες αισθήσεις τους, και κυρίως την αφή, 
ώστε να μπορούν να καταλαβαίνουν με τα χέρια
τους τι είναι το κάθε τι που βρίσκεται μπροστά τους. 
Όλοι συμφωνούσαν ότι μπορούσαν να ψηλαφίσουν 
κάτι με τα χέρια τους και να καταλάβουν αμέσως τι είναι αυτό που πιάνουν.
Παρακάτω, καθόταν ένας γέρος. Δεν μίλαγε, αλλά άκουγε με ενδιαφέρον και περιέργεια αυτά που έλεγαν οι 6 τυφλοί άντρες. Ήταν πολύ μεγάλος σε ηλικία 
και η μεγάλη εμπειρία του από τη ζωή τον είχε κάνει σοφό. Είχε μάθει να μην 
βιάζεται να κρίνει ή να απορρίψει κάτι και να δέχεται πως κάθε πράγμα, κάθε
 θέμα, μπορεί να έχει πολλές όψεις. «Ένα πράγμα μπορεί να είναι έτσι αλλά 
και αλλιώς», συνήθιζε να λέει.

Παρασκευή 26 Ιουλίου 2013

Οι δέκα αρχές του Γκάντι

Να βλέπεις, να σκέφτεσαι, να πράτεις ... να ζεις ! 

1.Εάν αλλάξεις τον εαυτό σου, θα αλλάξεις τον κόσμο σου. Εάν αλλάξεις τον τρόπο σκέψης σου, τότε θα αλλάξουν οι ενέργειές σου, αλλά και το πώς αισθάνεσαι. Και με αυτόν τον τρόπο ο κόσμος γύρω σου θα αλλάξει. Όχι μόνο γιατί πλέον θα βλέπεις το περιβάλλον σου μέσω νέων «φακών» σκέψης και συναισθημάτων, αλλά και γιατί η αλλαγή μέσα σου μπορεί να σου επιτρέψει να αναλάβεις δράση με τρόπους που δεν είχες ποτέ φανταστεί. 
2. Κανείς δεν μπορεί να με πειράξει χωρίς την άδειά μου 
Το τι νιώθεις και το πώς αντιδράς σε κάτι, είναι πάντα δική σου επιλογή. Μπορεί να υπάρχει ένας «κανονικός» ή ένας κοινός τρόπος αντίδρασης σε διαφορετικά πράγματα. Το σίγουρο είναι ότι μπορείς να επιλέξεις τις δικές σου σκέψεις, αντιδράσεις και συναισθήματα σχεδόν στα πάντα. Δεν χρειάζεται να πανικοβάλλεσαι, να αντιδράς υπερβολικά ή αρνητικά. Τουλάχιστον όχι κάθε φορά και όχι άμεσα. Μερικές φορές, αντιδρούμε αντανακλαστικά και όχι συνειδητά
3. Ο αδύναμος δεν μπορεί ποτέ να συγχωρήσει. Η συγχώρεση είναι το χαρακτηριστικό του ισχυρού «Το ‘οφθαλμόν αντί οφθαλμού’ μπορεί να οδηγήσει μόνο στο να τυφλωθεί όλος ο κόσμος»

Το να καταπολεμάς το κακό με κακό δε πρόκειται να σε βοηθήσει. Μπορείς πάντα να επιλέγεις τον τρόπο αντίδρασής σου στις καταστάσεις. Όταν ενσωματώσεις αυτόν τον τρόπο σκέψης στη ζωή σου, τότε θα μπορείς να αντιδράς με ένα τρόπο που θα είναι πιο χρήσιμος για εσένα και για τους άλλους. Έχεις συνειδητοποιήσει ότι με το να συγχωρείς και να ξεχνάς το παρελθόν, θα προσφέρεις σε εσένα και τους γύρω σου μία μεγάλη υπηρεσία; Το να σπαταλάς το χρόνο σου σε αρνητικές εμπειρίες, από τη στιγμή που έχεις πάρει όλα τα μαθήματα από αυτές, δεν θα σου προσφέρει τίποτα. Το πιο πιθανό θα είναι να προκαλέσεις στο εαυτό σου περισσότερο πόνο και να τον παραλύσεις καθιστώντας τον ανίκανο να αναλάβει δράση όταν θα πρέπει.

4. Δεν θέλω να προβλέπω το μέλλον. Είμαι αφοσιωμένος στην παρούσα στιγμή. Ο Θεός δεν μου έδωσε τον έλεγχο της επόμενης στιγμής, αλλά αυτής.

Ο καλύτερος τρόπος για να ξεπεράσεις την εσωτερική αντίσταση που συχνά σε σταματά από την ανάληψη δράσης, είναι να μείνεις στο παρόν όσο το δυνατόν περισσότερο και να είσαι δεκτικός. Γιατί; Επειδή, όταν ζεις στο παρόν, δεν ανησυχείς για την επόμενη στιγμή που ούτως ή άλλως δεν μπορείς να ελέγξεις.

5. Μια ουγκιά δράσης αξίζει περισσότερο από ένα τόνο διαδασκαλίας

Χωρίς δράση δεν συμβαίνει τίποτα. Το αναλάβει όμως κανείς δράση είναι πολύ δύσκολο και συνήθως υπάρχει μεγάλη εσωτερική αντίσταση. Έτσι οι περισσότεροι άνθρωποι καταφεύγουν στη διδασκαλία και επαναπαύονται νομίζοντας ότι έτσι προοδεύουν. Τα βιβλία προσφέρουν γνώση, η δράση όμως την μεταφράζει σε κατανόηση.

6. Είναι ανόητο να είσαι πολύ σίγουρος για την σοφία σου.

Είναι υγιές να υπενθυμίζεις στον εαυτό σου ότι και οι ισχυρότεροι μπορεί να αποδυναμωθούν και οι σοφότεροι μπορεί να σφάλλουν
Όταν θεοποιείς ανθρώπους -ακόμη κι αν έχουν καταφέρει εκπληκτικά πράγματα- κινδυνεύεις να αποστασιοποιηθείς από αυτούς. Συχνά αρχίζεις να αισθάνεσαι ότι εσύ δεν θα μπορούσες ποτέ να πετύχεις παρόμοια κατορθώματα. Είναι σημαντικό να θυμάσαι ότι κι αυτοί είναι ανθρώπινα πλάσματα όπως εσύ, άσχετα με το τι έχουν καταφέρει.

7. Πρώτα θα σε αγνοήσουν, μετά θα γελάσουν με σένα, μετά θα σε πολεμήσουν, και τότε κέρδισες

Να είσαι ανθεκτικός στα σαμποτάζ που σου στήνει ο ίδιος σου ο εαυτός. Μόνο τότε, η εσωτερική σου αντίσταση θα ασθενήσει και θα σε επισκέπτεται όλο και λιγότερο. Βρες αυτό που πραγματικά θέλεις να κάνεις και τότε θα βρεις και το εσωτερικό κίνητρο για να συνεχίσεις. Ένας λόγος που ο Γκάντι είχε τόσο μεγάλη επιτυχία με την μέθοδό της μη βίας, ήταν ότι ο ίδιος και οι οπαδοί του δεν παραιτήθηκαν ποτέ.

8. Βλέπω μόνο τις αρετές των ανθρώπων. Αφού δεν είμαι αλάθητος, δεν θα αναλύσω τα λάθη των άλλων

Όλοι έχουμε κάτι καλό μέσα μας. Αν στοχεύεις στη βελτίωση τότε είναι χρήσιμο να επικεντρώνεσαι στις καλές πλευρές των ανθρώπων. Όταν εστιάζεις στα θετικά στοιχεία των άλλων, έχεις ακόμα ένα κίνητρο για να τους βοηθήσεις. Με το να βοηθάς τους άλλους δεν κάνεις μόνο την δική τους ζωή καλύτερη. Με τον καιρό παίρνεις πίσω ότι έδωσες, ενώ οι άνθρωποι που βοήθησες τείνουν περισσότερο να βοηθήσουν άλλα άτομα. Έτσι, όλοι μαζί, δημιουργείτε μια θετική αλλαγή που δυναμώνει.

9. Ευτυχία είναι όταν αυτά που σκέπτεσαι, αυτά που λες και αυτά που κάνεις, βρίσκονται σε αρμονία μεταξύ τους «Πάντα να στοχεύεις στην πλήρη αρμονία της σκέψης, των λόγων και των πράξεων. Πάντα να στοχεύεις στο να εξαγνίζεις τις σκέψεις σου και όλα θα είναι καλά».

Μία από τις καλύτερες συμβουλές για την βελτίωση των κοινωνικών δεξιοτήτων είναι να συμπεριφέρεσαι με συνέπεια και να επικοινωνείς με αυθεντικό τρόπο. Στους ανθρώπους αρέσει αυτό και ο νους γαληνεύει όταν οι σκέψεις, τα λόγια και οι πράξεις είναι απόλυτα ευθυγραμμισμένες. Όταν είσαι αληθινός δεν χρειάζεται να αποδείξεις τίποτα γιατί η γλώσσα του σώματός σου και ο τόνος της φωνής σου -τα οποία κάποιοι λένε ότι είναι το 90% της επικοινωνίας- είναι συντονισμένα με τις σκέψεις σου.

10. Η συνεχής ανάπτυξη είναι ο νόμος της ζωής. Αυτός που προσπαθεί να διατηρήσει τα δόγματά του για να φαίνεται συνεπής στους άλλους, οδηγεί τον εαυτό του σε λάθος δρόμο.

Υπάρχουν φορές που είσαι ασυνεπής ή που δίνεις την εντύπωση πως δεν ξέρεις τι κάνεις. Αυτό είναι προτιμότερο από το να προσπαθείς να διατηρείς παλιές απόψεις που ξέρεις ότι είναι λανθασμένες από φόβο μην σε κρίνουν οι άλλοι. Μην το κάνεις. Επέλεξε να αναπτύξεις την σκέψη σου και να εξελιχθείς.

Τρίτη 23 Ιουλίου 2013

Ο Μέλας Ζωμός

Πηγή:Του Κωνσταντίνου Παπαδογεωργή,
δημοσιευμένο στην εφημερίδα «Φάρος της Λακωνίας», αρ.φ. 463/28.04.83  

Μια και άρχισα με λαογραφία, θα σας παραθέσω από τις στήλες του «Φάρου της Λακωνίας», διάφορα ήθη και έθιμα που διατηρήθηκαν μέχρι τις μέρες μας και τα οποία άγουν ηλικία από τρεις χιλιάδες χρόνια και πριν. Σκοπός μου είναι να αποδείξω την Ελληνικότητά τους και την διατήρησίν τους δια μέσου των αιώνων, αλοβήτων και αμιγών παρά την αλλαγή των συνθηκών της ζωής και τις επιδράσεις που αναγκαία φέρνει η επαφή με άλλους λαούς και ξένους πολιτισμούς.
Στην Αρχαία Λακεδαίμονα από την εποχή του βασιλιά και νομοθέτη Λυκούργου κατά τον 8ον π.Χ. αιώνα, γινόντανε στην Λακωνία τα κοινά συσσίτια κατά τα οποία λαός και στρατός τρώγανε τον περίφημο Μέλανα Ζωμό. Σφάζανε το χοίρο και φρόντιζαν με μεγάλη επιμέλεια να μαζέψουν το αίμα του μέχρι ρανίδος.

Σάββατο 6 Ιουλίου 2013

Καφεδάκι στον καφενέ

Σήμερα είμαι κάπως καλούλια,  καλοκαίριασε, λέει ο γέρο Παναγιώτης στην κυρά του. Λέω να πάω μέχρι την πλατεία, στον καφενέ, να αλλάξω καμιά κουβέντα με κανένα άνθρωπο, με κανένα χριστιανό, αν υπάρχει… 
Να ειπούμε και τι να ειπούμε; Έτσι για να ξεφύγει λίγο, να ξεθάλει ο νους μου. Αλλά όπου και να πας το πρόβλημα σε ακολουθεί, την στενοχώρια, μπροστά την βρίσκεις. Έχει πάει πρώτη και σε περιμένει… 
- Δοξασμένος ο Θεός!...Λέει από μέσα της η κυρά Κωνσταντίνα.  
Να πας, να πας. Να φύγεις και λίγο από τα πόδια μου. 
Τον έχω βαρεθεί, όλο μέσα, μέσα στο σπίτι, να διαβάζει και να γράφει. και τι γράφει, και τι διαβάζει; 
Μήπως καταλαβαίνεις και τι λέει, και τι κάνει;… 
Περισσότερο από αυτά που κάνει είναι να γκρινιάζει, να μουρμουρίζει…

Σάββατο 22 Ιουνίου 2013

10-11 Μαϊου 1826 - Η μάχη του Σέρβου (ή μάχη στης Γριάς το Σωρό)

Αντιγραφή από:

http://servouvillage.blogspot.gr/


Στην τοποθεσία της «Γριάς το διάσελο» στα όρια του χωριού Σέρβου Αρκαδίας διεξήχθη νικηφόρα μάχη των Σερβαίων και άλλων κοντοχωριανών, υπό τον Πλαπούτα, εναντίον των στρατευμάτων του Ιμπραήμ, στις 10-11 Μαΐου 1826.
Την Κυριακή 23 Ιουνίου 2013 και ώρα 11.00 στην ίδια τοποθεσία θα γίνει εκδήλωση, η οποία οργανώνεται από το Σύνδεσμο Σερβαίων Αρκαδίας, σε ανάμνηση της μάχης αυτής και εις μνήμην των Σερβαίων αγωνιστών που έλαβαν μέρος στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα του 1821.

 http://servouvillage.blogspot.gr/

Τρίτη 18 Ιουνίου 2013

Η ξενιτιά. [δημοτικό τραγούδι]

Θέλω να πα στην ξενιτιά να κάμω τριάντα ημέρες
και η ξενιτιά με γέλασε και κάνω τριάντα χρόνους.
Περικαλώ σε, ξενιτιά, αρρώστια μη μου δώσεις.
Η αρρώστια θέλει πάπλωμα, θέλει παχύ στρωσίδι,
θέλει μανούλας γόνατα, θέλ' αδερφής αγκάλες,
θέλει πρώτες ξαδέρφισσες να κάθονται κοντά σου,
θέλει και σπίτι να είν' πλατύ, να στρώνει, να ξιστρώνει.
Όσο 'χει ο ξένος την υγειά, ούλοι τον αγαπάνε.
Μα 'ρθε καιρός κι αρρώστησε βαριά για να πεθάνει· 
κι ο ξένος αναστέναξε και η γης αναταράχτη:
— Να είχα νερ' απ' τον τόπο μου και μήλ' απ' τη μηλιά μου,
σταφύλι ροδοστάφυλο απ' την κληματαριά μου.

Κάνε κλικ με τον δείκτη επάνω να ακούσεις την μουσική

1. ΤΑΞΕ ΜΑΝΟΥΛΑ ΤΑΜΑΤΑ.wmv

2.Ξενητεμένο μου πουλί
3.Πανάθεμά σε ξενητειά
4. http://www.youtube.com/watch?v=qcXpc9F7oD0


Σάββατο 15 Ιουνίου 2013

Το άλας!...

“Τα κεφάλια του Γένους και του Κράτους.
Ο βουλευτής κι ο Δάσκαλος.
Τα πιάσαν όλα τα πόστα!
Νους, καρδιά, δικά τους.
Δέσαν το νου, την καρδιά τη ντροπιάσαν.
Να το ρουσφέτι κ’ η ελληνικούρα, τ’ άρματά τους.
Με κείνα μας χαλάσαν.
Η σκέψη νούλα, η τέχνη πατσαβούρα.
Ο ψευτο αττικιστής κι ο ψηφοφόρος…

ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ”


Αυτά... λέει ο ποιητής...
{ Ο βουλευτής και ο δάσκαλος...} 
Και ποιος τα άκουσε; 
Να πως τα κατάφεραν και μολύνθηκε το άλας!...
Και… Τώρα;...   
Την μόλεψη ποιος θα ξεπλύνει;... 
Με τι;... 
Με νερό;...
Με αγιασμό;...  
Με κρασί;... 
Με την φωτιά,  και το αίμα της μαχαίρας;... 
Το καλύτερο είναι με νερό, κρασί και με αγιασμό για να μη 
ξανάρθει... 
Για τα άλλα, μη τα μελετάτε!...
Ούτε να περνάνε από το νου μας...
Γιατί τότε... γράψε αλίμονο και τρις αλίμονο, από τώρα...
Γιάννης Στ Βέργος {Γορτύνιος}
15.06.2013

Τετάρτη 29 Μαΐου 2013

Οικονομία στην οικονομία.

Οικονομία: Τι σημαίνει; 
Η λέξη είναι σύνθετη και αποτελείται από την λέξη οίκος [σπίτι, οικογένεια] και την λέξη νόμος, [κανόνας,  οδηγός] Επομένως σημαίνει, τον νόμο τον κανόνα, τον κανονισμό που διέπει και επιβάλλεται για την ύπαρξη, την λειτουργία, την επιβίωση και ευημερία του οίκου, του σπιτιού, της οικογένειας, της κοινωνίας, του κράτους κλπ.  Της οικονομίας!
Οι κανόνες αυτοί  πρέπει να τηρούνται από όλους, να εφαρμόζονται σε όλους, να εκτελούνται από όλα τα μέλη του οίκου, της οικογένειας, για να υπάρχει οικογενειακή, οικονομική συνοχή. 
Η μη εφαρμογή των νόμων που διέπουν τον οίκο επιφέρει  διατάραξη της  συνοχής των μελών του οίκου,  [αυτονομούνται] γίνεται απορύθμιση της λειτουργίας του και έχουμε οικονομική κρίση.   
Κρίση του οίκου… κρίση ως προς την εφαρμογή των νόμων του οίκου, οικονομική κρίση, κρίση αγαθών.

Τι είναι κρίση; 
Με απλά, και με λίγα λόγια είναι: Η απορύθμιση μιας ομαλής φυσιολογικής κατάστασης,  και οικονομική κρίση είναι, η απορύθμιση της ροής της οικονομίας, της ροής των οικονομικών αγαθών.

Παρασκευή 17 Μαΐου 2013

Λόγια, από τους παλιότερους.

 Την φύτρα σου!…  
Τον πατέρα σου, την μάννα σου, αυτός, αυτή είναι, δεν  τους αλλάζεις!...
Τον τιμάς, όποιος, όποια και αν είναι πάντοτε και η τιμή  αυτή, περίσσια, σε  σένα επιστρέφει!... 
Αν σου αρέσουν καλώς! Άλλωστε….Τον υποφέρεις, τον υπομένεις μέχρι να τσαπώσεις,να σε μεγαλώσει και μετά επιλέγεις τι θα κάνεις... 
Τον κάνεις γείτονα; ή γνωστό; η, και πιο πέρα ακόμα;... Και τους συμπεριφέρεσαι  ανάλογα, με την αξία του και τα συφέρματά του.
Ή, τον έχεις πρότυπο  ήθους, αξίας, τιμή, καμάρι, τεφαρίκι!  
Και είναι για σένα… Ο πατέρας, ο άξιος, ο σοφός, και η μάνα, η Παναγιά και  το διαμάντι όλου του κόσμου!... 
Ή, η Σιωπή… και τίποτα άλλο;… 

Σάββατο 4 Μαΐου 2013

Ευχές- Πάσχα του 2013

ΧΡΙΣΤΟΣ  ΑΝΕΣΤΗ !


Τώρα!... Είναι η ώρα ανοιχτή!...
Εύχομαι οι χαρούμενοι πιότερο να χαρούν!...  Και η χαρά εκεί να κάτσει σταυροπόδι!... 
Στους λυπημένους, η λύπη τους, η στενοχώρια τους να φύγει, να έρθει η χαρά!... εκεί για να φωλιάσει!... 
Στους άρρωστους να βρούνε την υγειά τους! 
Στους ξενιτεμένους να σμίξουν με την φαμελιά τους!. 
Στον οδοιπόρο να βρει απάγκιο να σταθεί, ψωμί, νερό, να ξαποστάσει. Να είναι ο δρόμος του ανοιχτός να φτάσει γρήγορα στον καλό σκοπό του!...  
Στον πεινασμένο να βρει και αυτός ψωμάκι!… 
Στους νέους,  εύχομαι να έχουν δύναμη, επιμονή και υπομονή  και να αποκτήσουν γνώσεις, για να έρθει η πρόκοψη,  η πρόοδος,  η προκοπή, παντοτινά μαζί τους!... 
Στους γραμματισμένους ο Κύριος να δώσει την καλή φώτιση!… Να ανοίξει ο νους τους!.. Πιότερα καλά, στον κόσμο να κάνουν…  
Στους γέρους, τι να τους ευχηθώ;… 
Να έχουν τα λογικά τους!... 
Τους εύχομαι και για παρηγοριά τους, καλά κουράγια, για να αγναντεύουνε περισσότερο το ηλιοβασίλεμα, αντάμα, παρέα, με ένα ποτήρι γεμάτο κρασί στο χέρι, να πίνουν και αυτό, ποτέ, να μην αδειάζει!...
Όλος ο κόσμος να χαίρεται, να έχει την υγειά του, τίμια να εργάζεται… Και ας γίνει, Θεέ μου, ποτέ, να μη του λείψει [η φραντζόλα]  το ψωμάκι…! 
Για  τους μετανάστες μας να έχουν τις χάρες, τις χαρές όλου του κόσμου!.. Και για  να χαρούν πιότερο. να νομίσουν πως είναι εκεί στο χωριό μας, βάζω τον σύνδεσμο με δέκα καλές φωτογραφίες του χωριού μας,  παρμένες από την ιστοσελίδα του Χρ. Ευθ.Δημητρόπουλου. http://www.servou.gr/html/supsized10.html  κλικ [http://www.byzmusic.gr/apriliou/23_apriliou/ Το απολυτίκιο του Αγίου Γεωργίου.]

Γιάννης Στ Βέργος{Γορτύνιος}