Η φωτιά στο τζάκι έκαιγε.
Σιγά- σιγά έτρωγε το κούτσουρο.
Πέφτει το κούτσουρο τριζοβολάει... Χιλιάδες σπίθες παντού πετάει... Σκορπάει...
Έτοιμες, αν ξεπεταχτούν, ξεφύγουν και αλλού, άλλες φωτιές να ανάψουν...
Τον παππού ξάφνιασε...
Ο παππούς ταραγμένος ξύπνησε αρπάζει στα χέρια του την μασιά να φτιάξει την φωτιά, το κούτσουρο να ισιώσει.
Μόνος του μονολογεί και ψιθυρίζοντας λέει:
-Αυτών, η κουβέντα τους δεν αλατίζει...
Το Βαγγέλιο, το Σύνταγμα και τον ποινικό τον νόμο, που είναι εδώ, στη θουρίδα, δεν τον έχουν διαβάσει. Καθόλου δεν το ανοίγουνε να ξεστραβωθούν, φοβούνται μη πάρουνε τα φύλλα της φυλλάδας του, τα γράμματα του, αέρα και τώρα χειμωνιάτικα παγώσει...
Στα τυφλά ψηφίζουν, τους νόμους, νυσταγμένοι σκουντουφλόντας, παίρνουν τις αποφάσεις.
Μετά, αυτοί και αυτές, κρίνονται από τον τρανό Κατή αντισυνταγματικοί.
Για αυτό ποιος φταίει;
Οι έξω δεν τους υπολήπτονται, ούτε τους χαμπερίζουν και όλους τους, όλο τους προσβάλουν και όπου σταθούν τους βρίζουν...
Με δαύτους τα έχω χαμένα, δεν ξέρω τι θα γίνει…
Σιγά- σιγά έτρωγε το κούτσουρο.
Πέφτει το κούτσουρο τριζοβολάει... Χιλιάδες σπίθες παντού πετάει... Σκορπάει...
Έτοιμες, αν ξεπεταχτούν, ξεφύγουν και αλλού, άλλες φωτιές να ανάψουν...
Τον παππού ξάφνιασε...
Ο παππούς ταραγμένος ξύπνησε αρπάζει στα χέρια του την μασιά να φτιάξει την φωτιά, το κούτσουρο να ισιώσει.
Μόνος του μονολογεί και ψιθυρίζοντας λέει:
-Αυτών, η κουβέντα τους δεν αλατίζει...
Το Βαγγέλιο, το Σύνταγμα και τον ποινικό τον νόμο, που είναι εδώ, στη θουρίδα, δεν τον έχουν διαβάσει. Καθόλου δεν το ανοίγουνε να ξεστραβωθούν, φοβούνται μη πάρουνε τα φύλλα της φυλλάδας του, τα γράμματα του, αέρα και τώρα χειμωνιάτικα παγώσει...
Στα τυφλά ψηφίζουν, τους νόμους, νυσταγμένοι σκουντουφλόντας, παίρνουν τις αποφάσεις.
Μετά, αυτοί και αυτές, κρίνονται από τον τρανό Κατή αντισυνταγματικοί.
Για αυτό ποιος φταίει;
Οι έξω δεν τους υπολήπτονται, ούτε τους χαμπερίζουν και όλους τους, όλο τους προσβάλουν και όπου σταθούν τους βρίζουν...
Με δαύτους τα έχω χαμένα, δεν ξέρω τι θα γίνει…
Τον τόπο, την Χώρα κυβερνούσε, κυβερνά, τα ντόπια και τα διεθνής συμφέροντα, η παγκόσμια χρηματοοικονομική απληστία, αλητεία:
Αλήτες... Λωποδύτες...
Αυτοί μοιάζουνε του Χάρου που συναίσθημα δεν έχει,αυτός καιροφυλακτεί και το κεφάλι να σου πάρει, αφού σου έχει πάρει πρώτα, πρώτα, όλο το καπιτάλι...
Πως καταντήσαμε, πως;
Πρώτα δεν ήταν, μπιτ έτσι...
Να είναι το Κράτος σε ένδεια και οι άνθρωποι του σε ανυποληψία...
Ο τίτλος, ο χαρακτηρισμός, τους ταιριάζει γάντι, στους δικούς μας που βγάζουν κρυφίως το καπιτάλι τους σε ξένα μέρη, σε ξένα κράτη.
Δουλεύουν και φροντίζουν για τα συμφέροντα μόνο των ξένων και τα δικά τους.
Όσο για τους ξένους, αυτοί την δουλειά τους κάνουν...
Όλοι αυτοί οι ηγέτες οι δικοί μας, δεν λένε μια κουβέντα να αλατίζει... κουβέντα προγράμματος, προκοπής και ελπίδας, όπως την έλεγαν οι τρανοί οι Εθνικοί ηγέτες και οι παππούδες στο χωριό...
Αυτοί όλο σάχλες λένε...
Άλλοι λένε δεν χρωστάμε, μας χρωστάνε, άλλοι δεν τους λογαριάζουμε... τα δανεικά, δεν τους τα δίνουμε. Λένε έτσι να γίνουμε όλοι μας μπαταξήδες και στις μεταξύ μας σχέσεις, με τον τρόπο τους αυτό, αυτό μας ορμηνεύουν....
Και άλλοι να το διαγράψουμε το χρέος... για να μας αφανίσουν, να μας διαγράψουν και αυτοί ακόμα και από το χάρτη.
Και όλο, σε όλο το λαό κάνουν περικοπές, τον στέλνουν στην ανεργία, και τους μορφωμένους νέους μας, τους επιστήμονες της Χώρας, τους αναγκάζουν, να φύγουν από τον τόπο τους, τα σπίτια τους, στα ξένα μετανάστες και σε όσους απομένουν εδώ, νέοι, γέροι, εργαζόμενοι, άνεργοι, συνταξιούχοι, τους μπήγουν βαθιά, τους φόρους τα χαράτσια... Και οι επιτήδειοι, οι επίορκοι,οι καταχραστές την οικονομία του λαού, να την μεταναστεύουν θέλουν...
Κλέψανε αυτοί τον δημόσιο πλούτο,τα αποθέματα των τραπεζών, που εκεί ο λαός,ο κοσμάκης είχε εμπιστοσύνη και για ασφάλεια ακουμπάνε τις οικονομίες του, να του βρεθούνε στα στερνά τους, τα σκληρά, τα δύσκολα, τα ανήμπορα, των γερατιών τα χρόνια.
Κάποτε λέγανε: Είναι Τράπεζα!...
Είναι, η αρετή, το ήθος, η πίστη, η μπέσα, η εχεμύθεια,η ασφάλεια, η εμπιστοσύνη!...
Τώρα τι λένε;...
Τώρα, φάγανε μερικοί και τα θρέμπελα...
Αν μπορούσαν τώρα αυτοί να μεταναστεύσουν και το χώμα της Χώρας... Και αυτό, μετά χαράς θα το έκαναν ακόμα...
Αυτοί οι τωρινοί, μυαλό δεν έχουνε κουκούτσι…
Ας καθίσουν επιτέλους να ερευνήσουν να μας ειπούν χρωστάμε ή δεν χρωστάμε... η μήπως μας χρωστάνε;....
Πού χρωστάμε ή μας χρωστάνε, σε ποιόν και πόσα;...
Από εμάς,τον λαό πληρώνονται, ας συμφωνήσουν να μας ειπούν επιτέλους, που και πόσα;...
Η μήπως χρωστάμε τα περισσότερα, της Μιχαλούς και μόνο;...
Αυτοί... Ενδιαφέρονται μόνο…. Πότε θα γίνουν εκλογές;…
Και μπούρμπερη ο τόπος, η χώρα, η πατρίδα, το Έθνος να γίνει….
Για την μπάκα τους μόνο νοιάζονται...
Το ποιος θα αρπάξει τα περισσότερα, να κρύψει για να φάει.....
Να βγει να κυβερνήσει τώρα ποιος;
Η αλεπού!... ή, τα πόδια της χελώνας να βγούνε στο παζάρι;….
Να κυβερνήσουν τι;
Την συμφορά, την δυστυχία και του λαού την απελπισία;…
Η δημοκρατία αδιέξοδα δεν έχει....
Ναι...
Αλλά με την ασυδοσία, και την υπομονή, την μακροθυμία της δημοκρατίας, την ατιμωρησία των ενόχων και τη ασύστολης ασέλγεια μερικών στην οικονομία και τους θεσμούς, ο λαός έφτασε στο αδιέξοδο, και βαδίζει και παραμιλάει. Παρακολουθεί με απελπισία, την εξώδιον κηδεία, ο ένας του άλλου, μέχρι που να έρθει η σειρά του....
Και ο γέρο παππούς με την μασιά στο χέρι, μια ακόμα συμβουλή μου είπε να τους ειπώ: Πριν είναι αργά για όλους...
-Δεν σμίγουν όλοι τους, μαζί από κοινού να αποφασίσουν τι πρέπει να γίνει!...
Δεν βρίσκουν όλοι μαζί έναν ικανό, τίμιο, να τον βάλουν, με μπέσα να τον στηρίξουν τον τόπο να κυβερνήσει να ειπεί στον κόσμο, στο λαό την αλήθεια, να του δώσει τις κατευθύνσεις, να δώσει με μπέσα στο λαό ελπίδα, στα αχνάρια του, με θάρρος ο λαός να τον ακολουθήσει....
Την χώρα να την πάει, ή του βάθους, ή του ύψους, παρά να σέρνεται σαν το σκουλήκι...
Αλλά, ολημερίς, ολονυχτίς, τσαλαμακάνε, ψέματα να μας λένε και να μας κοροϊδεύουν, για να τους κοροϊδεύουν όλους τους, οι άλλοι….
Αυτοί, αυτή την συμβουλή του παππού δεν την ακούνε, το συμφέρον δεν τους αφήνει... πράξη αυτή να κάνουν...
Και αφού αυτοί δεν την λένε την κουβέντα να αλατίζει, και δεν σειούνται από τον τόπο τους μη χάσουν την κουτάλα,της ρεμούλας... ας την πω εγώ, την μια μόνο κουβέντα, όπως τώρα την καταλαβαίνω: Μέχρι αυτοί να καταλάβουν...
-Αλληλεγγύη Λαέ μεταξύ μας, επιστροφή στην πρωτογενή παραγωγή, στην μάνα Γη για να ζήσει ο λαός, τουλάχιστον να μη πεινάσει.
Από εκεί πάλι να αρχίσουμε...
Οι πατριωτικοί πολιτιστικοί σύλλογοι της Χώρας ας ενεργοποιηθούν, επιβάλλεται, τώρα είναι ανάγκη, να φροντίσουν για την αλληλεγγύη του λαού, όμως κοντά σε αυτά και στα άλλα, καλό, θα ήταν στα χωριά μας, να αρχίσουμε να φυτεύουμε σε κοινόχρηστους χώρους καρποφόρα δέντρα, καστανιές, μηλιές, αχλαδιές, συκιές, εκατέρωθεν του δρόμου,για να περνάνε οι νηστικοί διαβάτες, να βρίσκουν κάτι για να τρώνε.
Έχει ρημώσει ο τόπος...
Να περιορίσουμε τις αγορές μας σε εισαγόμενα προϊόντα, μόνο στα άκρως αναγκαία, σε αυτά που βοηθάνε στην εγχώρια παραγωγή.
Το ευρώ να μη φεύγει ασκόπως από τα χέρια μας, γιατί πίσω δεν γυρίζει...
Το ευρώ είναι το νόμισμα με το οποίο η χώρα εις το εξής θα πορεύεται.
Είναι και θα είναι το αναγνωρισμένο νόμισμα των διεθνών συναλλαγών και είναι αναγκαία να υπάρχουν συναλλαγματικά αποθέματα, μη σας ξεγελάνε και σας το παίρνουν.... Όπως ο κύριος Ρ.... μαζεύει τα κειμήλια, τα χρυσαφικά μας... Και τα εξάγει ανενόχλητος, όπως έμαθα, δεν ξέρω και αν είναι αλήθεια, σαν εμπόρευμα, και όχι σαν χρήμα... σαν συνάλλαγμα.
Και μετά ας ψάξουμε να βρούμε συναλλαγματικά αποθέματα, στης... μυλωνούς τον μύλο!...
Αγάπη και τα μάτια μας δεκατέσσερα, μη μας ρίξουν αυτοί, οι ανόητοι, ανοήτως, σε μεγάλες αιματηρές συμφορές...
Από την συμφορές αυτοί κερδίζουν!...
Και το χυμένο αίμα μας, τον ιδρώτα μας, το αίμα των προγόνων μας αυτοί πουλάνε… και σε ωραία σαλέ, καμπαρέ ανενόχλητοι γλεντάνε… και όλους εμάς να περιγελάνε...
Και τώρα, καθένας με το δίκιο του, απελπισμένος θα ρωτήσει:
Από πού να πιαστείς, από που να κρατηθείς;
Υπάρχει κλωνάρι, υπάρχει ρίζα να πιαστείς;…
Απάγκιο να απαγκιάσεις;…
Άνθρωπος να σε αγκαλιάσει;
Άνθρωπος για να σου ειπεί, παρηγοριάς κουβέντα και ελπίδας ορμήνια;
Αυτόν τον άνθρωπο δεν βλέπω να έρχεται....Μακάρι να έρθει!...
Μας ρίξανε μπαμπέσικα με τα δανεικά και με την λαμογιά τους και είμαστε καταμεσής, σε φουρτουνιασμένο ποτάμι...
Λαέ, θάρρος, ελπίδα, πιάσου χέρι, χέρι να σωθείς!….
Όρθιος να σταθείς!...
Το ρέμα μη σε παρασύρει....
Μήπως υπάρχει κάτι άλλο και δεν το βλέπω;
Καλό, αγνό, τίμιο, ωφέλιμο, αμόλυντο;… Για να ακουμπήσω;
Και αφού ακουμπήσω!....
Να συμβουλέψω και άλλους κοντά μου να σιμώσουν…
Όχι… Όχι...
Αυτό, το άλλο έψαχνα, μα δεν το βλέπω…
Αυτοί που λένε να ακουμπήσουμε επάνω τους, αυτοί εμόλεψαν και το άλας… Αυτοί μόλεψαν ακόμη και την μόλεψη….
Μας ρίξανε την λώβα…
Και η μόλεψη, η λώβα, η χολέρα και με τον Μεγάλο Αγιασμό, δεν ξεπλύθηκε,
δεν ξεπαστρεύεται.
Με την φωτιά του Ήφαιστου μόνο ξεμολεύει… και αν…
Όμως, όμως…
Η μαγάρα μένει….
Θέλει αυτή, φωνή, μυαλό και βούληση, θέλει του Λαού τα χέρια…
Θέλει και τον λογικό τον ψήφο ...
Θέλει τον Ηρακλή!...
Και που είναι τος ;…
Θέλει και τον Αλφειό!...
Την μαγάρα, την κόπρο, τους κόπρους, να ξεπλύνει, για να διώξει!…
Και μέχρι ο Θεός να στείλει, να έρθει ο Ηρακλής, να έχουμε τον νου μας... Ομόνοια, αγάπη, αλληλεγγύη μεταξύ μας...
Το κατεβασμένο, φουρτουνιασμένο το ποτάμι μη μας πάρει...
Ο παππούς κτυπάει στην γωνιά την μασιά για να ακούσω...
Και σιγανά πάλι μου λέει:
Είναι απορίας άξιον, αν κουβέντα, λέξη, από αυτά που τους είπες θα ακούσουν...
Φτάνει,άλλα, μη τους λες, δεν κάνει...
Φοβάμαι μήπως, αυτά δεν είναι αρεστά, ενοχλούνται...
Δεν έχουνε και πολύ μυαλό, δεν τους κρατάει το ήθος, η αρετή και η γνώση και θυμώσουνε παράφορα και έρθουν και μου πάρουν, μου κατασχέσουν την μασιά, που αυτή μου έχει απομείνει, το κούτσουρο στο τζάκι να συμπά και για άλλα, τους άλλους με αυτή συμπήσουν, και οι φλόγες τους μασήσουν... ,
Και την μασιά την χρήσιμη!... Θα χάσω...
Γιάννης Στ Βέργος {Γορτύνιος}
23.01. 2014
Αλήτες... Λωποδύτες...
Αυτοί μοιάζουνε του Χάρου που συναίσθημα δεν έχει,αυτός καιροφυλακτεί και το κεφάλι να σου πάρει, αφού σου έχει πάρει πρώτα, πρώτα, όλο το καπιτάλι...
Πως καταντήσαμε, πως;
Πρώτα δεν ήταν, μπιτ έτσι...
Να είναι το Κράτος σε ένδεια και οι άνθρωποι του σε ανυποληψία...
Ο τίτλος, ο χαρακτηρισμός, τους ταιριάζει γάντι, στους δικούς μας που βγάζουν κρυφίως το καπιτάλι τους σε ξένα μέρη, σε ξένα κράτη.
Δουλεύουν και φροντίζουν για τα συμφέροντα μόνο των ξένων και τα δικά τους.
Όσο για τους ξένους, αυτοί την δουλειά τους κάνουν...
Όλοι αυτοί οι ηγέτες οι δικοί μας, δεν λένε μια κουβέντα να αλατίζει... κουβέντα προγράμματος, προκοπής και ελπίδας, όπως την έλεγαν οι τρανοί οι Εθνικοί ηγέτες και οι παππούδες στο χωριό...
Αυτοί όλο σάχλες λένε...
Άλλοι λένε δεν χρωστάμε, μας χρωστάνε, άλλοι δεν τους λογαριάζουμε... τα δανεικά, δεν τους τα δίνουμε. Λένε έτσι να γίνουμε όλοι μας μπαταξήδες και στις μεταξύ μας σχέσεις, με τον τρόπο τους αυτό, αυτό μας ορμηνεύουν....
Και άλλοι να το διαγράψουμε το χρέος... για να μας αφανίσουν, να μας διαγράψουν και αυτοί ακόμα και από το χάρτη.
Και όλο, σε όλο το λαό κάνουν περικοπές, τον στέλνουν στην ανεργία, και τους μορφωμένους νέους μας, τους επιστήμονες της Χώρας, τους αναγκάζουν, να φύγουν από τον τόπο τους, τα σπίτια τους, στα ξένα μετανάστες και σε όσους απομένουν εδώ, νέοι, γέροι, εργαζόμενοι, άνεργοι, συνταξιούχοι, τους μπήγουν βαθιά, τους φόρους τα χαράτσια... Και οι επιτήδειοι, οι επίορκοι,οι καταχραστές την οικονομία του λαού, να την μεταναστεύουν θέλουν...
Κλέψανε αυτοί τον δημόσιο πλούτο,τα αποθέματα των τραπεζών, που εκεί ο λαός,ο κοσμάκης είχε εμπιστοσύνη και για ασφάλεια ακουμπάνε τις οικονομίες του, να του βρεθούνε στα στερνά τους, τα σκληρά, τα δύσκολα, τα ανήμπορα, των γερατιών τα χρόνια.
Κάποτε λέγανε: Είναι Τράπεζα!...
Είναι, η αρετή, το ήθος, η πίστη, η μπέσα, η εχεμύθεια,η ασφάλεια, η εμπιστοσύνη!...
Τώρα τι λένε;...
Τώρα, φάγανε μερικοί και τα θρέμπελα...
Αν μπορούσαν τώρα αυτοί να μεταναστεύσουν και το χώμα της Χώρας... Και αυτό, μετά χαράς θα το έκαναν ακόμα...
Αυτοί οι τωρινοί, μυαλό δεν έχουνε κουκούτσι…
Ας καθίσουν επιτέλους να ερευνήσουν να μας ειπούν χρωστάμε ή δεν χρωστάμε... η μήπως μας χρωστάνε;....
Πού χρωστάμε ή μας χρωστάνε, σε ποιόν και πόσα;...
Από εμάς,τον λαό πληρώνονται, ας συμφωνήσουν να μας ειπούν επιτέλους, που και πόσα;...
Η μήπως χρωστάμε τα περισσότερα, της Μιχαλούς και μόνο;...
Αυτοί... Ενδιαφέρονται μόνο…. Πότε θα γίνουν εκλογές;…
Και μπούρμπερη ο τόπος, η χώρα, η πατρίδα, το Έθνος να γίνει….
Για την μπάκα τους μόνο νοιάζονται...
Το ποιος θα αρπάξει τα περισσότερα, να κρύψει για να φάει.....
Να βγει να κυβερνήσει τώρα ποιος;
Η αλεπού!... ή, τα πόδια της χελώνας να βγούνε στο παζάρι;….
Να κυβερνήσουν τι;
Την συμφορά, την δυστυχία και του λαού την απελπισία;…
Η δημοκρατία αδιέξοδα δεν έχει....
Ναι...
Αλλά με την ασυδοσία, και την υπομονή, την μακροθυμία της δημοκρατίας, την ατιμωρησία των ενόχων και τη ασύστολης ασέλγεια μερικών στην οικονομία και τους θεσμούς, ο λαός έφτασε στο αδιέξοδο, και βαδίζει και παραμιλάει. Παρακολουθεί με απελπισία, την εξώδιον κηδεία, ο ένας του άλλου, μέχρι που να έρθει η σειρά του....
Και ο γέρο παππούς με την μασιά στο χέρι, μια ακόμα συμβουλή μου είπε να τους ειπώ: Πριν είναι αργά για όλους...
-Δεν σμίγουν όλοι τους, μαζί από κοινού να αποφασίσουν τι πρέπει να γίνει!...
Δεν βρίσκουν όλοι μαζί έναν ικανό, τίμιο, να τον βάλουν, με μπέσα να τον στηρίξουν τον τόπο να κυβερνήσει να ειπεί στον κόσμο, στο λαό την αλήθεια, να του δώσει τις κατευθύνσεις, να δώσει με μπέσα στο λαό ελπίδα, στα αχνάρια του, με θάρρος ο λαός να τον ακολουθήσει....
Την χώρα να την πάει, ή του βάθους, ή του ύψους, παρά να σέρνεται σαν το σκουλήκι...
Αλλά, ολημερίς, ολονυχτίς, τσαλαμακάνε, ψέματα να μας λένε και να μας κοροϊδεύουν, για να τους κοροϊδεύουν όλους τους, οι άλλοι….
Αυτοί, αυτή την συμβουλή του παππού δεν την ακούνε, το συμφέρον δεν τους αφήνει... πράξη αυτή να κάνουν...
Και αφού αυτοί δεν την λένε την κουβέντα να αλατίζει, και δεν σειούνται από τον τόπο τους μη χάσουν την κουτάλα,της ρεμούλας... ας την πω εγώ, την μια μόνο κουβέντα, όπως τώρα την καταλαβαίνω: Μέχρι αυτοί να καταλάβουν...
-Αλληλεγγύη Λαέ μεταξύ μας, επιστροφή στην πρωτογενή παραγωγή, στην μάνα Γη για να ζήσει ο λαός, τουλάχιστον να μη πεινάσει.
Από εκεί πάλι να αρχίσουμε...
Οι πατριωτικοί πολιτιστικοί σύλλογοι της Χώρας ας ενεργοποιηθούν, επιβάλλεται, τώρα είναι ανάγκη, να φροντίσουν για την αλληλεγγύη του λαού, όμως κοντά σε αυτά και στα άλλα, καλό, θα ήταν στα χωριά μας, να αρχίσουμε να φυτεύουμε σε κοινόχρηστους χώρους καρποφόρα δέντρα, καστανιές, μηλιές, αχλαδιές, συκιές, εκατέρωθεν του δρόμου,για να περνάνε οι νηστικοί διαβάτες, να βρίσκουν κάτι για να τρώνε.
Έχει ρημώσει ο τόπος...
Να περιορίσουμε τις αγορές μας σε εισαγόμενα προϊόντα, μόνο στα άκρως αναγκαία, σε αυτά που βοηθάνε στην εγχώρια παραγωγή.
Το ευρώ να μη φεύγει ασκόπως από τα χέρια μας, γιατί πίσω δεν γυρίζει...
Το ευρώ είναι το νόμισμα με το οποίο η χώρα εις το εξής θα πορεύεται.
Είναι και θα είναι το αναγνωρισμένο νόμισμα των διεθνών συναλλαγών και είναι αναγκαία να υπάρχουν συναλλαγματικά αποθέματα, μη σας ξεγελάνε και σας το παίρνουν.... Όπως ο κύριος Ρ.... μαζεύει τα κειμήλια, τα χρυσαφικά μας... Και τα εξάγει ανενόχλητος, όπως έμαθα, δεν ξέρω και αν είναι αλήθεια, σαν εμπόρευμα, και όχι σαν χρήμα... σαν συνάλλαγμα.
Και μετά ας ψάξουμε να βρούμε συναλλαγματικά αποθέματα, στης... μυλωνούς τον μύλο!...
Αγάπη και τα μάτια μας δεκατέσσερα, μη μας ρίξουν αυτοί, οι ανόητοι, ανοήτως, σε μεγάλες αιματηρές συμφορές...
Από την συμφορές αυτοί κερδίζουν!...
Και το χυμένο αίμα μας, τον ιδρώτα μας, το αίμα των προγόνων μας αυτοί πουλάνε… και σε ωραία σαλέ, καμπαρέ ανενόχλητοι γλεντάνε… και όλους εμάς να περιγελάνε...
Και τώρα, καθένας με το δίκιο του, απελπισμένος θα ρωτήσει:
Από πού να πιαστείς, από που να κρατηθείς;
Υπάρχει κλωνάρι, υπάρχει ρίζα να πιαστείς;…
Απάγκιο να απαγκιάσεις;…
Άνθρωπος να σε αγκαλιάσει;
Άνθρωπος για να σου ειπεί, παρηγοριάς κουβέντα και ελπίδας ορμήνια;
Αυτόν τον άνθρωπο δεν βλέπω να έρχεται....Μακάρι να έρθει!...
Μας ρίξανε μπαμπέσικα με τα δανεικά και με την λαμογιά τους και είμαστε καταμεσής, σε φουρτουνιασμένο ποτάμι...
Λαέ, θάρρος, ελπίδα, πιάσου χέρι, χέρι να σωθείς!….
Όρθιος να σταθείς!...
Το ρέμα μη σε παρασύρει....
Μήπως υπάρχει κάτι άλλο και δεν το βλέπω;
Καλό, αγνό, τίμιο, ωφέλιμο, αμόλυντο;… Για να ακουμπήσω;
Και αφού ακουμπήσω!....
Να συμβουλέψω και άλλους κοντά μου να σιμώσουν…
Όχι… Όχι...
Αυτό, το άλλο έψαχνα, μα δεν το βλέπω…
Αυτοί που λένε να ακουμπήσουμε επάνω τους, αυτοί εμόλεψαν και το άλας… Αυτοί μόλεψαν ακόμη και την μόλεψη….
Μας ρίξανε την λώβα…
Και η μόλεψη, η λώβα, η χολέρα και με τον Μεγάλο Αγιασμό, δεν ξεπλύθηκε,
δεν ξεπαστρεύεται.
Με την φωτιά του Ήφαιστου μόνο ξεμολεύει… και αν…
Όμως, όμως…
Η μαγάρα μένει….
Θέλει αυτή, φωνή, μυαλό και βούληση, θέλει του Λαού τα χέρια…
Θέλει και τον λογικό τον ψήφο ...
Θέλει τον Ηρακλή!...
Και που είναι τος ;…
Θέλει και τον Αλφειό!...
Την μαγάρα, την κόπρο, τους κόπρους, να ξεπλύνει, για να διώξει!…
Και μέχρι ο Θεός να στείλει, να έρθει ο Ηρακλής, να έχουμε τον νου μας... Ομόνοια, αγάπη, αλληλεγγύη μεταξύ μας...
Το κατεβασμένο, φουρτουνιασμένο το ποτάμι μη μας πάρει...
Ο παππούς κτυπάει στην γωνιά την μασιά για να ακούσω...
Και σιγανά πάλι μου λέει:
Είναι απορίας άξιον, αν κουβέντα, λέξη, από αυτά που τους είπες θα ακούσουν...
Φτάνει,άλλα, μη τους λες, δεν κάνει...
Φοβάμαι μήπως, αυτά δεν είναι αρεστά, ενοχλούνται...
Δεν έχουνε και πολύ μυαλό, δεν τους κρατάει το ήθος, η αρετή και η γνώση και θυμώσουνε παράφορα και έρθουν και μου πάρουν, μου κατασχέσουν την μασιά, που αυτή μου έχει απομείνει, το κούτσουρο στο τζάκι να συμπά και για άλλα, τους άλλους με αυτή συμπήσουν, και οι φλόγες τους μασήσουν... ,
Και την μασιά την χρήσιμη!... Θα χάσω...
Γιάννης Στ Βέργος {Γορτύνιος}
23.01. 2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου