Η Συνθήκη της Ανδριανουπόλεως
Με την ευκαιρία του εορτασμού της Εθνικής επετείου της 25ης Μαρτίου, θέλω να υπενθυμίσω τα διπλωματικά δρώμενα σε Ευρωπαϊκό επίπεδο μετά την έναρξη και εξέλιξη του Αγώνα.
Στις 4 Απριλίου 1826 υπογράφεται το Πρωτόκολλο ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΕΩΣ, μεταξύ Ρωσίας καιΑγγλίας Η Ελλάδα θα γίνει αυτόνομη, αλλά θα παραμείνει υποτελής ετήσιου φόρου στην Πύλη. Μετά από λίγο προσχώρησε στο Πρωτόκολλο αυτό της Πετρούπολης και η Γαλλία. Η Αυστρίακαι η Πρωσία αρνήθηκαν να προσχωρήσουν. Για πρώτη φορά διεθνές κείμενο ομιλεί επισήμως για την Ελλάδα και για πρώτη φορά η χρήση της λέξης αυτής υποδηλώνει – σύμφωνα με τη διπλωματική γλώσσα – πολιτική οντότητα.
Στις 6 Ιουλίου του 1827, σ' ένα διπλωματικό παιχνίδι για τον έλεγχο του περάσματος για την Ανατολή, και μετά τη Ναυμαχία του Ναυαρίνου, οι τρεις μεγάλες Δυνάμεις της εποχής,Αγγλία, Γαλλία και Ρωσία, υπογράφουν στο Λονδίνο την τριμερή Ιουλιανή Συνθήκη του Λονδίνου ("Τριπλή Συμμαχία"). Η σύμβαση αυτή επαναλαμβάνει βασικά τους όρους του Πρωτοκόλλου της Πετρούπολης μεταξύ Ρωσίας και Αγγλίας (23 Μαρτίου/4 Απριλίου 1826), σύμφωνα με το οποίο οι δύο Δυνάμεις συμφωνούσαν να επέμβουν μεσολαβητικά για τη δημιουργία ενιαίου Ελληνικού Κράτους, υποτελούς στο Σουλτάνο.
Το 1828-1829 έγινε ο Μεγάλος Ρωσοτουρκικός Πόλεμος με την επικράτηση της Ρωσίας και την υπογραφή της συνθήκης ειρήνης με τον Τίτλο «Η συνθήκη της Ανδριανουπόλεως»
Η Τουρκία αφού υπέστη σοβαρό πλήγμα, ήταν αναγκασμένη να προχωρήσει σε
σημαντικούς πολιτικούς και εδαφικούς συμβιβασμούς. Ο γνωστός Έλληνας ιστορικός Γ. Κορδάτος γράφει «Χωρίς τη Ρωσική νίκη η Ελλάδα δεν θα γινόταν ανεξάρτητη…»
Η Οθωμανική Αυτοκρατορία με τη Συνθήκη Αδριανουπόλεως αναγκάζεται να αποδεχτεί την ήττα της στρατηγικής της. Διότι και με τις διατάξεις της Συνθήκης Λονδίνου στις 6 Ιουλίου 1827 και με το Πρωτόκολλο Πετρουπόλεως στις 4 Απριλίου 1826, η Ελλάδα δεν ήταν ανεξάρτητη από την Υψηλή Πύλη. Υπήρχε ελευθερία εσωτερικής διοίκησης, διεξαγωγής εμπορίου και θρησκεύματος, όχι όμως ανεξαρτησία. Ενώ η Συνθήκη Αδριανουπόλεως (άρθρο 10) προβλέπει για τους Τούρκους εγκατεστημένους στην Ελλάδα, τη μετανάστευση στην πατρίδα τους έναντι αποζημίωσης της ακίνητης περιουσίας τους. Με άλλα λόγια, οι Τούρκοι κατακτητές γίνονται πρόσφυγες που δεν έχουν πια δικαίωμα επιστροφής στην Ελλάδα. Για να κατανοήσουμε καλύτερα πόσο σημαντική είναι η συμβολή αυτής της Συνθήκης, αρκεί να επισημάνουμε τη στάση της Αγγλίας. Η Αγγλία αρνείται να δώσει τη συναίνεσή της διότι θεωρεί ότι η ανεξαρτησία της Ελλάδας αποτελεί παράγοντα ανησυχίας στην Ανατολή. Την έμμεση αναγνώριση της Ελλάδας θα την αποδεχτεί με το Πρωτόκολλο του Λονδίνου της 3ης Φεβρουαρίου 1830, αλλά ακόμα και τότε υπό έναν όρο: να είναι μικρότερος ο εδαφικός χώρος του νέου κράτους.
Θοδωρής Γ. Τρουπής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου