Άνθρωπε!... Μη κλαις...

Άνθρωπε!.....
Όταν κλαις.....
Γιατί κλαις;....
Μη κλαις....
Το κλάμα, κάποτε, κάποιος, το άκουγε, και έτρεχε να σε βοηθήσει!…
Μα τώρα... δεν  το ακούει, δεν σε ακούει κανένας….
Είσαι μόνος….  Και έρημος.... 

Σε έρημο κόσμο....
Και ας είναι γύρω σου, κόσμος...  άνθρωποι.... μιλιούνια…
Μα ούτε και αυτός ο Θεός τώρα δεν σε ακούει....
Αλίμονο....
Κουφάθηκε....
Ψωμάκι, νεράκι να σου δώσει...
Την πείνα, την δίψα σου, να στομώσει.....
Τους λυγμούς, το κλάμα σου, να κόψει….
Γιαυτό σταμάτα άνθρωπε να κλαις....
Και κοίτα  γύρω σου, τριγύρω σου....
Σκέψου και αποφάσισε  το τι θα κάνεις;…
Θα ζήσεις, ή θα πεθάνεις;…
Μη σκύβεις το  κεφάλι....
Θάρρος... πείσμα...  αγώνα.... πίστη, θέλει η ζωή!...
Υπομονή....
Επιμονή...
Πρέπει να ζήσεις άνθρωπε!...
Θα ζήσεις!!!...
Κτύπα επίμονα, με υπομονή την πόρτα της ζωής,του Θεού...
μέχρι που να σου ανοίξει!...

Γιάννης Στ Βέργος {Γορτύνιος}
14.04.2015