Πέμπτη 30 Ιουλίου 2015

Η τίμια ζωή της ζωής!!!....

Η αξιοσύνη!...
Αγώνας της τίμιας ζωής!!....
Αυτές δεν καταδέχονταν ανίδρωτη ,σελέμικη, μπουκιά ψωμί να φάνε,
άπλερο κρασί ,μα ούτε σταλιά νερό να πιούνε!... .
Η ζαλιά μεγαλύτερη, βαρύτερη από το σώμα της!...
Αυτή ήταν τότε η περήφανη, η τίμια, ζωή της ζωής!!!!....

Τετάρτη 29 Ιουλίου 2015

Σε άλλη εποχή...


«ΣΕ ΑΛΛΗ ΕΠΟΧΗ »
Μακριά, σε άλλη εποχή γεννήθηκε αυτή η γενιά.
Η μάνα κυοφορούσα κουβαλούσε γιούς και κόρες στα χωράφια, 
όπου τα στάχυα καρπισμένα περίμεναν τη περισυλλογή τους  
αναστημένα μέσα στο καμίνι του Ιούνη και του καυτού  Ιούλη.

Έπεφτε δρόσος πρωινός στο λιτό κεφαλομάντηλο 
και στο ληνό πουκάμισο μοσχοβολούσε   ο ιδρώτας. 
Θαρρούσα, πως φλέρταρε παντοτινά  μαζί της ο Αυγερινός 
καθώς πληθαίνανε του τοκετού οι ωδίνες. 

Μάτωσε εκείνο το καρποχώραφο καθώς 
έριχνε ολοχρονίς τους σπόρους του στα πόδια της.

Έγερναν τα στάχυα, έγιναν στρώμα, 
περίμεναν τις κόρες να γεννήσουν τους νιους: 
Ιούνηδες  και Ιούληδες να ανδρωθούν στο θερισμό και στο αλώνισμα 
μαζί με ζωηρά πουλάρια να ζωθούνε του πολέμου τα άρματα, 
να λιχνιστούν τα σκύβαλα, να κρατηθεί καθάριος ο σπόρος 
για τον μύλο, τη σπορά, το δρεπάνι.

Μακριά, σε άλλη εποχή γεννήθηκε αυτή η γενιά… 
κι ο Ιούνης   έβαλε στην φορμόλη τον Ιούλη….

Πάτρα, 5 Απρίλη 2015

Μαρία Κολοβού - Ρουμελιώτη


Αναρτήθηκε από στις 10:35 μ.μ. 

Πέμπτη 9 Ιουλίου 2015

Η Λογική της Πυγμής

Αναδημοσίευση:
http://servouvillage.blogspot.gr/2015/07/blog-post.html

ΠΟΛΥΒΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ

61. Η ΛΟΓΙΚΗ ΤΗΣ ΠΥΓΜΗΣ
 

Hρώτησα :
— Aλλά τί ζητούν οι περίεργοι αυτοί Θηριάνθρωποι με τας Σάλπιγγας, και 
δια ποίον σκοπόν σαλπίζουν και καταπί­νουν τους ανθρώπους, αφού προτήτερα τους μεταβάλλουν εις άνευ θελήσεως σκιάς του ιδίου εαυτού των;
— Ζητούν πως να δειχθή ο ένας ισχυρότερος από τον άλλον.
— Και αν συμβή 
τούτο, θα ησυχάσουν τουλάχιστον δια ν' αποκτήση και πάλιν η φύσις την γαλήνην της;
— Ούτε τότε. Η πλεονεξία είνε το κύριον χαρακτηριστικόν όλου του ζωϊκού κόσμου, και προπάντων του Ανθρώπου. Διότι ο Άνθρωπος έχει συγκεντρώση εις τον οργανισμόν του τας ιδιότητας όλων των ζώων, αι οποίαι είνε ελαττώματα δια την «αυστηράν ηθικήν», που την εφαντάσθη και την εδημιούργησεν αυτός ο ίδιος, ακριβώς δια να περιορίση τα ελατ­τώματα του. Λοιπόν εκείνο που συμβαίνει εις ένα άνθρωπον, συμβαίνει και εις το σύνολον των ανθρώπων και αυτό είνε μάλιστα χειρότερον : διότι ένα άτομον, όσον διεφθαρμένον και αν είνε, έχει πάντοτε εις ένα βαθμόν την συνείδησιν της. διαφθοράς του· απόδειξις είνε, ότι την εξασκεί συνήθως με κάποιαν προφύλαξιν. Αλλ' ένα σύνολον ανθρώπων είνε απο­λύτως ασυνείδητον. Δια τούτο, μέσα εις την συνολικήν ορμήν των ζωωδών ενστίκτων του, κάθε μερική ηθική αντίδρασις των ολίγων, όχι μόνον δεν ενεργεί ευεργετικώς, αλλά το ε­ναντίον : ερεθίζει και επαυξάνει την ορμήν της ανηθικότητος.