Αρκαδικά τοπία

της Ζαχαρούλας Γαϊτανάκη
Αναδημοσίευση

                   Των βουνών της Αρκαδίας
                  -κει που σεργιανούσε ο Δίας-
                   κάθε πέτρα ιερή του και βωμός.

                   Ένα τσούρμο φωνασκεία’ 
                   είν’ του Πάνα η συνοδεία.
                   Γλεντοκόπος, τραγοπόδαρος Θεός.

                   Και οι Νϋμφες τριγυρννάνε,
                   στα ελατόδασα πριν πάνε,
                   να κρυφτούνε σαν φανεί ο Αυγερινός.

                   Η απλότης των ανθρώπων, 
                   το ανεκποίητο των τόπων
                   και μια εύνοια για όλα θεϊκή.

                   Όπου στρέψεις τη ματιά σου,
                    θ’ αντικρίσεις τη θωριά σου
                   αναπόσπαστο κομμάτι με τη γη.

                   Αγριολούλουδα ανθισμένα,
                   μα και χέρια υψωμένα
                   για τον Πλάστη ευχαριστήρια προσευχή.

                   Το αντίκρισμα του Ήλιου,
                    το χαμόγελο του φίλου,
                    καταπράϋνση σε δύσκολη εποχή.

                   Στα νερά των ποταμών της
                   και στο δρόσο των πηγών της
                   ξεθυμαίνει του διαβάτη ο καημός…

                  Καλοκαίρια και χειμώνες,
                  γαληνοί ψυχής λειμώνες.
                  Των Αρκαδικών τοπίων νοσταλγός.

                  Είναι οι ομορφιές της φύσης
                  ένας ύμνος που θ’ αφήσεις
                  αιωνίως ν’ ακούγεται απλώς.

περισσότερα  στο site https://zaharoulagaitanaki.wordpress.com/