Η χαμοκέλα.

Τι σου είναι και τούτη η σκέψη,  το μυαλό, που όλο πιλαλάει, πηγαίνει στο πίσω, στα παλιά και πάλι στα προς τα εδώ, τα σημερινά γυρνάει.   Λακάει… Γρήγορα να φέρνει όλα τα παλιά στο σήμερα και όλα να τα συγυράει…. Προσπαθεί να διαβεί, να πάει στο αύριο, όπως πολύ- πολύ τo θέλει, το μέλλον να μαντέψει και εκεί σκοντάφτει, πέφτει και κολλάει και στα πίσω, στα τώρα, στα σημερινά ξαναγυρνά ει, και τα παλιά και τα τωρινά σκέπτεται και υπολογίζει. Και σήμερα επήγε η σκέψη μου ο νους μου  γρήγορα κάπου. Που;… που αλλού;… Στο χωριό μου και στα νεανικά μου χρόνια και συνάντησα  εκεί στην Ράχη τον μπάρμπα Πανάγο…. Και άλλους…
Δεν πρόφτασα να τον χαιρετήσω με χαιρετάει αυτός.  

-Γεια σου παλικάρι μου.
-Γεια σου μπάρμπα.
-Τι γίνεσαι, τι φτιάχνεις, και που τα παλεύεις;
-Στην Αθήνα μπάρμπα τα πολεμάω και εκεί μεινέσκω….
-Περνάς καλά στην Αθήνα, εκεί είναι ούλοι οι τρανοί, οι κυβερνήτες, που όλα τα κουμαντάρουν,  κάτι και εσύ θα κάνεις… Θα γίνεις και εσύ τρανός….
Και τώρα να σε ρωτήσω κάτι: