Όλοι μας κρίνουμε και κρινόμαστε σε τούτη την ζωή...
Ο ένας κρίνει τον άλλον για την αξιοσύνη του, την ομορφιά του, τις ελλείψεις του, τα έργα του και τα καμώματα του...
Ο άνθρωπος ακόμα- ακόμα, κρίνει και τον Θεό, για τις κακουχίες, τις στερήσεις, τις ελλείψεις, για τα ελαττώματα του, που κατά την φτιάξη του, του δίνει, σε μυαλό, σε μπόι, σε αξιοσύνη, σε προκοπή και γνώσεις.
Και σε Αυτόν τον Θεό, πολλές φορές ο άνθρωπος ρίχνει όλες τις κατηγόριες, τα φταιξίματα, για τα φταιξίματα του....
Για όλες τις στραβομάρες του και όλα τα παραστρατήματα του ...
Για όλες τις αποκοτιές, τις κακοτυχίες, τις αποτυχίες του, από την αμέλεια του.
Ο ένας κρίνει τον άλλον για την αξιοσύνη του, την ομορφιά του, τις ελλείψεις του, τα έργα του και τα καμώματα του...
Ο άνθρωπος ακόμα- ακόμα, κρίνει και τον Θεό, για τις κακουχίες, τις στερήσεις, τις ελλείψεις, για τα ελαττώματα του, που κατά την φτιάξη του, του δίνει, σε μυαλό, σε μπόι, σε αξιοσύνη, σε προκοπή και γνώσεις.
Και σε Αυτόν τον Θεό, πολλές φορές ο άνθρωπος ρίχνει όλες τις κατηγόριες, τα φταιξίματα, για τα φταιξίματα του....
Για όλες τις στραβομάρες του και όλα τα παραστρατήματα του ...
Για όλες τις αποκοτιές, τις κακοτυχίες, τις αποτυχίες του, από την αμέλεια του.