Πέμπτη 9 Φεβρουαρίου 2017

Μάγισσες & Μάγια

Αναδημοσίευση
Αντώνης Δρεμέτσικας
ΝΤΑΓΚΑ, ΝΤΑΓΚΑ …..ΤΟ ΚΑΖΑΝΙ!
αρσενικό παιδί θα κάνει!
Μετά την δεκαετία του 1940, λιγόστευαν και τα καραβάνια γύφτων, που μάστιζαν τα χωριά της επαρχίας. Ομάδες ρωμά, των 10 –30 οικογενειών, κατασκήνωναν έξω από κάθε χωριό και λυμαίνονταν, επί ένα μήνα, την περιοχή του. Οι καυγάδες και οι εικόνες με τους ντόπιους ήσαν απερίγραπτες! Τα άλογα, γαϊδούρια, μούλαρια, νηστικά κι αμολητά, δεν άφηναν πράσινο φύλλο. Τα εξαθλιωμένα παιδιά, έμπαιναν στα περιβόλια και σαν γάτες σκαρφάλωναν στα δέντρα και δεν άφηναν φρούτο, άγουρο ή γινωμένο. Οι άνδρες για να φτιάξουν κοφίνια, θέριζαν καλαμιώνες και λυγαριές. Οι γυναίκες έκαναν χρυσές δουλειές με τα μαγικά!
Δασκαλεμένες στην απάτη σπανίως βρίσκονταν γυναίκα που να μη μπορέσουν να την βάλλουν στο χέρι. Από χωριό, σε χωριό, μετέφεραν πληροφορίες για να μην δημιουργούν υποψίες και να «πιάνουν» τα μάγια Στόχαστρο είχαν τους «καημούς»! Όσων δεν έκαναν παιδιά, όσων ήθελαν αγόρι, όσων είχαν παιδιά στην ξενιτιά, όσων δυσκολεύονταν να βρούνε ταίρι, κ.ά.
Μόλις μπαίνανε σε χωριό, αξιοποιούσανε τις πληροφορίες που έφερναν από το προηγούμενο. Ενήμερες για τον «καημό» κάθε σπιτιού μπαίνανε αεράτες και με λόγια γλυκά και κολακευτικά, εντυπωσίαζαν τους πάντες.
Τα υπόλοιπα ήσαν ρουτίνα κι εύκολα.
Μπαίνανε στα σπίτια σε ομάδες, συνήθως ανά τρείς. Το πρόσταγμα το είχε η πιο ηλικιωμένη, η «αρχημάγισσα». Οι άλλες ήσαν βοηθοί της!
Πλησίαζαν το πρώτο σπίτι που ξέρανε τον «καημό» , από την έγκυρη ενημέρωση και με λόγια συμπονετικά φώναζαν την νοικοκυρά με το μικρό της όνομά:
«Πούεισαι Μαριγώ; Είμαι η τύχη σου! Άνοιξέ μου, δόλια, να μπω! Ένα ποτήρι νερό ζητώ και τα καλά θα τρέχουν σαν της βρύσης το νερό στο σπίτι σου»!
Η Μαριγώ άκουγε δίψα, για ένα ποτήρι νερό και δίσταζε ν’ αρνηθεί! Άνοιγε κι άρχιζε η κουβέντα, που έβαζε το νερό στ’ αυλάκι! Πρώτα την ρώταγαν για τα άλλα σπίτια και τελευταία για το δικό της!
Μάζευαν πληροφορίες από σπίτι, σε σπίτι και ετοιμάζονταν για μάγια.
Τα μάγια, ήσαν φανερά και κρυφά! Στα φανερά, η μάγισσα και το θύμα βλέπονταν. Όπως: «μελέτη» της παλάμης, τράπουλα, το φλιτζάνι, κ.ά.
Σε κάθε στάση της μάγισσας, το θύμα έδινε χρήματα, το λεγόμενο «ασήμωμα», για να προχωρήσει και στα σοβαρότερα!
Μετά τα φανερά μάγια, άρχιζαν τα κρυφά που άδειαζαν το σπιτικό.
Συνήθως κλειδώνανε, ή «μπουμπουλώνανε» την νοικοκυρά! Δηλαδή, την κουκούλωναν με ένα απλάδι κι από πάνω την σκέπαζαν με ένα καζάνι (λεβέτι)! Το θύμα έπρεπε να μείνει εκεί ακίνητη και αμίλητη, μέχρι που να στέγνωναν οι σταγόνες ενός δήθεν μαγικού υγρού που τόριχναν σε φλούδα ειδικού ξύλου, που είχαν μαζί τους. Δηλαδή έπρεπε να μείνει κάτω από το καζάνι πάνω από τρείς ώρες, ώσπου να απομακρυνθούν οι μάγισσες με τα κλοπιμαία από το χωριό. Το τελετουργικό ήταν ανάλογο του «καημού». Το άρχιζε η αρχημάγισσα και χτύπαγε ρυθμικά το καζάνι απαγγέλλοντας ανάλογους στίχους, για να «πιάσουν» τα μάγια και να ευοδωθούν οι επιθυμίες του θύματος!
Μερικοί από τους στίχους που θυμάμαι :
Για να γεννήσει η γυναίκα αγόρι:
Ντάγκα, ντάγκα το καζάνι, μ’ αρσενικοβότανο,
αρσενικό παιδί θα κάνει!
Για τις κοπέλες να τις πλησιάσουν τα παλικάρια! (με το κούνημα!):
Ντάγκα, ντάγκα το καζάνι, πέρα – δώθε το φουστάνι!
πέρα – δώθε το φουστάνι, παλικάρια θα πιάνει!
Όταν υπήρχε πρόβλημα υγείας!
Ντάγκα, ντάγκα το καζάνι, όπου το πονάει, να γιάνει!
Όπου το πονάει να γιάνει και γιατρός να μην το πιάνει.
Όταν πρέπει να γδύσουν το σπίτι!
Ντάγκα, ντάγκα το καζάνι, βάλε κι άλλο τίποτα!
μην αφήνεις τίποτα, τίποτα κι αλευροπατήκοτα!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου